زندگی شیرین

دانشنامه آزاد فارسی

زندگی شیرین (dolce vita, La)
فیلمی سیاه و سفید محصول ۱۹۶۰، به نویسندگی و کارگردانی فدریکو فلینی. این فیلم نمایش چند روز و شب از زندگی روزنامه نگار جنجالی مارچلو ماسترویانیدر رم است که به ثبت فرازونشیب زندگی طبقۀ مرفه می پردازد. این روزنامه نگار پریشان حال درطی خوش گذرانی های فراوان به سرخوردگی می رسد. فیلم تأثیر فزایندۀ انحطاط فراگیر و نابودیِ معنویات را ترسیم می کند و سرشار از تصاویر به یادماندنی است، ازجمله صحنه ای که بالگردی مجسمۀ مسیح را بر فراز شهر رم حمل می کند، و صحنۀ آب تنی آنیتا اِکبرگدر حوض میدان تِروی فاونتن.

پیشنهاد کاربران

زندگی شیرین ( به ایتالیایی: La Dolce Vita ) فیلمی درام به کارگردانی و نویسندگی فدریکو فلینی و با بازی مارچلو ماسترویانی است که در سال ۱۹۶۰ توزیع شد. این فیلم یک هفته از زندگی مارچللو روبینی، روزنامه نگار مجله های شایعه پرداز در رم و جستجوی بی سرانجام او را برای یافتن عشق و خوشبختی به تصویر می کشد. از زندگی شیرین به عنوان فیلمی یاد می شود که گذار فلینی را از فیلم های اولیه نئورئالیستی او به فیلم های هنری بعدی اش نشانه گذاری می کند و یکی از دستاوردهای بزرگ سینمای جهان محسوب می شود.
...
[مشاهده متن کامل]

زندگی شیرین در هفت بخش دنبال می شود:
• عصری که مارچلو با مادالنا ( آنوک آمه ) سپری می کند.
• شب طولانی او با سیلویا ( آنیتا اکبرگ ) هنرپشه سوئدی که با رسیدن سحر و در آبنمای تروی پایان میابد.
• برخورد دوباره او با استینر ( آلن کنی ) روشنفکر. این ارتباط در سه بخش در طول فیلم صورت می گیرد. رویارویی، میهمانی و تراژدی استینر.
• معجزه دروغین
• دیدار با پدر/مهمانی استینر
• مهمانی اشرافی/تراژدی استینر
• مهمانی عیاشی در خانه ساحلی
پیر پائولو پازولینی دربارهٔ فیلم می گوید: «لا دولچه ویتا مهم تر از آن است که کسی بتواند دربارهٔ آن، آنگونه که معمولاً در مورد یک فیلم بحث می شود، بحث کند. گرچه نه به بزرگی چاپلین، آیزنشتاین یا میزوگوچی، بی تردید فلینی یک مولف است تا یک کارگردان؛ بنابراین این فیلم تنها و تنها از آن اوست…»
ژاک دونیول - والکروز از بنیانگذاران کایه دو سینما این احساس را دارد که فیلم «فاقد ساختار یک شاهکار است» و در ادامه آن را «توالی لحظه های سینمایی می داند که برخی از برخی دیگر قانع کننده تر هستند. »
راجر ایبرت آن را بهترین فیلم فلینی می داند و در فهرست ده فیلم برگزیده اش قرار می دهد.
مارتین اسکورسیزی در پنجمین جشنوارهٔ بین المللی فیلم رم به مناسبت پنجاهمین سال ساخت فیلم زندگی شیرین آن را نقطهٔ عطفی در تاریخ سینما دانست و گفت:به اعتقاد من سینما به پیش و بعد از «زندگی شیرین» تقسیم می شود. این فیلم قوانین را شکست. تا پیش از این فیلم و در دهه ۱۹۵۰، بخش زیادی از دنیای سینما را فیلم های مجلل تشکیل می دادند. این فیلم نه داستان دارد و نه طرح داستانی، با این حال مدت زمان آن حدود سه ساعت است. فلینی بعد از این فیلم دیگر هیچ وقت یک داستان را سرراست تعریف نکرد. بیش از همه شخصیت مارچلو ماسترویانی را دوست دارم، به خاطر روند رو به نزول او و نگاهش در پایان فیلم.

زندگی شیرین
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/زندگی_شیرین_(فیلم_۱۹۶۰)