تا تازه کرد یاد اوائل بدین خویش
تا زنده کرد مذهب یونانیان بخود.
دقیقی ( یادداشت ایضاً ).
چو کشته بود، زنده کردنش بازکسی کی تواند به عمر دراز.
فردوسی.
بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی.
فردوسی.
چو آن خاک ناچیز را بنده کردنخستین کیومرث را زنده کرد.
فردوسی.
گرچه بکشی تو مرا، صابر و خرسندم که مرا زنده کند زود خداوندم.
منوچهری.
لشکری که دلهای ایشان بشده بود و مرده ، به تحسین پادشاهانه همه را زنده و یکدل و یکدست کرد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 385 ).و آنچ او ز دور مرده کند زنده
بس زنده و طری بود و زیبا.
ناصرخسرو.
اگر مرده را زنده کردی مسیح چنان چون بر این قول ایزد گواست.
ناصرخسرو.
آن مرده را که کرد چنین زنده هر کس که این نداند مغبونست
این کار از آنکه زنده کند ما را
ایزد به حشر مایه و قانونست.
ناصرخسرو.
گوید این آوا،ز آواها جداست زنده کردن کار آواز خداست.
مولوی.
تا دم عیسی ترا زنده کندهمچو خویشت خوب و فرخنده کند.
مولوی.
تو مرده زنده کنی گر به عهد باز آیی که عود یار گرامی به عود جان ماند.
سعدی.
زنده می کرد مرا دمبدم امید وصال ورنه دور از نظرت کشته هجران بودم.
سعدی.
به تیغ هجر بکشتی مرا و برگشتی بیا و زنده جاوید کن دگر بارم.
سعدی.
- زنده کردن آتش و چراغ ؛ کنایه از روشن کردن اینها. ( آنندراج ).- زنده کردن خاک ؛ احیا کردن و سبب روئیدن شدن. ( ناظم الاطباء ). رویانیدن سبزه. ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ) :
خاک را زنده کند تربیت باد بهار
سنگ باشد که دلش نرم نگردد به نسیم.
سعدی.
- || بعث. ( شرفنامه منیری ). بعث مرده کردن. ( آنندراج ).- زنده کردن دل ؛ شادمان و خرم گردانیدن آن :
به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح
تا دل مرده مگر زنده کند کاین دم از اوست.بیشتر بخوانید ...