بازداشتگاه خیام ( انگلیسی: Khiam detention center؛ عربی: سجن الخیام ) یک مجموعه پادگان ارتش بود که در ابتدا توسط نیروهای مسلح فرانسه در دهه ۱۹۳۰ در شهر خیام لبنان بزرگ ( در زمان قیمومت فرانسه بر لبنان ) مورد استفاده قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
پس از تأسیس لبنان مستقل در سال ۱۹۴۶، تا زمان وقوع جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۷۵ این مکان تحت اختیار ارتش لبنان بود اما پس از آن ارتش جنوب لبنان، که یک گروه مسیحی لبنانی بود بر این مکان نظامی تسلط یافت. شبه نظامیان اسرائیلی هنگام درگیری در جنوب لبنان، از این پایگاه برای اسکان شبه نظامیان مسلمان اسیر شده استفاده کردند. این روند تا زمان خروج اسرائیل از لبنان در ماه مه ۲۰۰۰ و متعاقب آن فروپاشی ارتش جنوب لبنان ادامه داشت. پس از عقب نشینی اسرائیل، این اردوگاه متروک و توسط دولت لبنان به موزه تبدیل شد.
در طول جنگ اسرائیل و لبنان ( ۲۰۰۶ ) ، نیروی هوایی اسرائیل این موزه را بمباران و تخریب کرد که گفته می شود در تلاش برای پنهان کردن شواهد شکنجه و بدرفتاری هایی که در آنجا انجام شده بود، صورت گرفته است.
عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر از استفاده از شکنجه و سایر موارد نقض جدی حقوق بشر در این مرکز گزارش دادند.
رابرت فیسک، روزنامه نگار انگلیسی در مورد نقض حقوق بشر در این مرکز اظهار داشت: سادیست های خیام قبل از فرو بردن الکترود در قفسه سینه زندانیان و نگه داشتن آنها در سلول انفرادی به آنها آب می پاشیدند. برای سال ها، اسرائیلی ها حتی صلیب سرخ را از بازدید از زندان بدنام خود منع کردند. زمانی که ارتش اسرائیل تقریباً هفت سال پیش عقب نشینی کرد، همه شکنجه گران از آن سوی مرز به سوی اسرائیل گریختند.
بنا به گزارش برخی رسانه ها، برخی از سلول های زندان دارای قفس های فلزی کوچکی بودند که زندانبانان زندانیان را قبل از ضربه زدن مکرر از بیرون، گاهی ساعت ها، به عنوان شکنجه روحی، در آن قرار می دادند.
اسرائیل هرگونه دخالت در خیام را رد کرده و مدعی شده است که این مکان را در اوایل سال ۱۹۸۸ به ارتش جنوب لبنان واگذار کرده است.
به گفته نوآم چامسکی، اسرائیل به صلیب سرخ یا دیگر سازمان های حقوق بشری اجازه دسترسی به «اتاق وحشت» خیام را با وجود «شواهد قاطع شکنجه شنیع و وحشیانه» نداد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از تأسیس لبنان مستقل در سال ۱۹۴۶، تا زمان وقوع جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۷۵ این مکان تحت اختیار ارتش لبنان بود اما پس از آن ارتش جنوب لبنان، که یک گروه مسیحی لبنانی بود بر این مکان نظامی تسلط یافت. شبه نظامیان اسرائیلی هنگام درگیری در جنوب لبنان، از این پایگاه برای اسکان شبه نظامیان مسلمان اسیر شده استفاده کردند. این روند تا زمان خروج اسرائیل از لبنان در ماه مه ۲۰۰۰ و متعاقب آن فروپاشی ارتش جنوب لبنان ادامه داشت. پس از عقب نشینی اسرائیل، این اردوگاه متروک و توسط دولت لبنان به موزه تبدیل شد.
در طول جنگ اسرائیل و لبنان ( ۲۰۰۶ ) ، نیروی هوایی اسرائیل این موزه را بمباران و تخریب کرد که گفته می شود در تلاش برای پنهان کردن شواهد شکنجه و بدرفتاری هایی که در آنجا انجام شده بود، صورت گرفته است.
عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر از استفاده از شکنجه و سایر موارد نقض جدی حقوق بشر در این مرکز گزارش دادند.
رابرت فیسک، روزنامه نگار انگلیسی در مورد نقض حقوق بشر در این مرکز اظهار داشت: سادیست های خیام قبل از فرو بردن الکترود در قفسه سینه زندانیان و نگه داشتن آنها در سلول انفرادی به آنها آب می پاشیدند. برای سال ها، اسرائیلی ها حتی صلیب سرخ را از بازدید از زندان بدنام خود منع کردند. زمانی که ارتش اسرائیل تقریباً هفت سال پیش عقب نشینی کرد، همه شکنجه گران از آن سوی مرز به سوی اسرائیل گریختند.
بنا به گزارش برخی رسانه ها، برخی از سلول های زندان دارای قفس های فلزی کوچکی بودند که زندانبانان زندانیان را قبل از ضربه زدن مکرر از بیرون، گاهی ساعت ها، به عنوان شکنجه روحی، در آن قرار می دادند.
اسرائیل هرگونه دخالت در خیام را رد کرده و مدعی شده است که این مکان را در اوایل سال ۱۹۸۸ به ارتش جنوب لبنان واگذار کرده است.
به گفته نوآم چامسکی، اسرائیل به صلیب سرخ یا دیگر سازمان های حقوق بشری اجازه دسترسی به «اتاق وحشت» خیام را با وجود «شواهد قاطع شکنجه شنیع و وحشیانه» نداد.
