زنبور کارگر هر زنبور ماده ای است که توان زایش زنبور ملکه را نداشته باشد. زنبور کارگر می تواند در بسیاری از گونه های زنبور وجود داشته باشد اما این اصطلاح، بیشتر در مورد زنبورهای عسل به کار رفته است.
یکی از وظایف مهم زنبورهای کارگر، یکنواخت نگاه داشتن دمای کندو است به ویژه در ناحیه هایی از کندو که نوزادان زنبور قرار می گیرند. دمای این منطقه باید ۳۴٫۴ درجهٔ سانتی گراد باشد تا تخم ها رشد کنند. اگر هوا خیلی گرم باشد آن ها آب جمع می کنند و پیرامون منطقهٔ نوزادان قرار می دهند سپس آن قدر بال می زنند تا هوا جریان یابد و با بخار شدن آب، محیط خنک تر شود. اگر هوا خیلی سرد باشد، دور هم جمع می شوند تا گرمای بدنشان پیرامون را گرم کند. این رفتار یک نمونه از هم ایستایی است.
یکی دیگر از وظایف زنبورهای کارگر حفاظت از کندو در برابر مزاحمانی چون زنبور بی عسل است. شمار زنبورهای محافظ کندو بسته به فصل سال یا گونهٔ زنبور متفاوت است. همچنین پهنای ورودی های کندو و میزان آمد و شد روزانهٔ آن هم در شمار محافظان کندو تأثیر دارد. برای مثال در برخی گونه های زنبور، زنبورهای محافظ در ورودی های کندو به صورت شناور در هوا می مانند تا از کندو محافظت بیشتری کنند. [ ۱] [ ۲]
• پوشاندن عسل
• هنگامی که عسل آماده و به اندازهٔ کافی خشک شد کارگرها با موم به خوبی عسل را می پوشانند تا دیگر از هوای پیرامون آب جذب نکند.
زنبورهای نری که توان تولید ملکه را دارند در دوره ای که جوان اند خودشان غذا نمی خورند بلکه زنبورهای کارگر به آن ها غذا می دهند اما وقتی به اندازهٔ کافی بزرگ شدند خودشان از عسل موجود در کندو تغذیه می کنند.
• همراهی ملکه ( روزهای ۷–۱۲ )
• همراهان ملکه از ملکه نگهداری می کنند و به آن غذا می دهند و محیطش را پاکیزه نگه می دارند اما وظیفهٔ مهم تر آن ها توزیع فرومون ترشح شده توسط ملکه ( QMP ) در سراسر کندو است. توزیع QMP در میان زنبورهای دیگر نشان می دهد کندو هنوز زیر دست ملکهٔ شایسته ای است.
• زنبورهای مرده و لاروهایی که ناموفق بوده اند توسط زنبورهای کارگر دور ریخته می شوند آن ها با این کار مانع از ایجاد بیماری در کندو می شوند.
• زنبورهای کارگر وقتی کندو در خطر گرم شدن است به تهیهٔ آب می پردازند و آن را در پشت زنبورهای مسئول تهویه کندو می گذارند تا با بال زدن کندو را خنک کنند. این زنبورها برای این کار از چینه دانی برخوردارند که از محل تجمع شهد جدا است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از وظایف مهم زنبورهای کارگر، یکنواخت نگاه داشتن دمای کندو است به ویژه در ناحیه هایی از کندو که نوزادان زنبور قرار می گیرند. دمای این منطقه باید ۳۴٫۴ درجهٔ سانتی گراد باشد تا تخم ها رشد کنند. اگر هوا خیلی گرم باشد آن ها آب جمع می کنند و پیرامون منطقهٔ نوزادان قرار می دهند سپس آن قدر بال می زنند تا هوا جریان یابد و با بخار شدن آب، محیط خنک تر شود. اگر هوا خیلی سرد باشد، دور هم جمع می شوند تا گرمای بدنشان پیرامون را گرم کند. این رفتار یک نمونه از هم ایستایی است.
یکی دیگر از وظایف زنبورهای کارگر حفاظت از کندو در برابر مزاحمانی چون زنبور بی عسل است. شمار زنبورهای محافظ کندو بسته به فصل سال یا گونهٔ زنبور متفاوت است. همچنین پهنای ورودی های کندو و میزان آمد و شد روزانهٔ آن هم در شمار محافظان کندو تأثیر دارد. برای مثال در برخی گونه های زنبور، زنبورهای محافظ در ورودی های کندو به صورت شناور در هوا می مانند تا از کندو محافظت بیشتری کنند. [ ۱] [ ۲]
• پوشاندن عسل
• هنگامی که عسل آماده و به اندازهٔ کافی خشک شد کارگرها با موم به خوبی عسل را می پوشانند تا دیگر از هوای پیرامون آب جذب نکند.
زنبورهای نری که توان تولید ملکه را دارند در دوره ای که جوان اند خودشان غذا نمی خورند بلکه زنبورهای کارگر به آن ها غذا می دهند اما وقتی به اندازهٔ کافی بزرگ شدند خودشان از عسل موجود در کندو تغذیه می کنند.
• همراهی ملکه ( روزهای ۷–۱۲ )
• همراهان ملکه از ملکه نگهداری می کنند و به آن غذا می دهند و محیطش را پاکیزه نگه می دارند اما وظیفهٔ مهم تر آن ها توزیع فرومون ترشح شده توسط ملکه ( QMP ) در سراسر کندو است. توزیع QMP در میان زنبورهای دیگر نشان می دهد کندو هنوز زیر دست ملکهٔ شایسته ای است.
• زنبورهای مرده و لاروهایی که ناموفق بوده اند توسط زنبورهای کارگر دور ریخته می شوند آن ها با این کار مانع از ایجاد بیماری در کندو می شوند.
• زنبورهای کارگر وقتی کندو در خطر گرم شدن است به تهیهٔ آب می پردازند و آن را در پشت زنبورهای مسئول تهویه کندو می گذارند تا با بال زدن کندو را خنک کنند. این زنبورها برای این کار از چینه دانی برخوردارند که از محل تجمع شهد جدا است.
wiki: زنبور کارگر