زنان ایران و موسیقی ایران در طول تاریخ ایران به یکدیگر پیوند خورده اند. تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران که نظام پادشاهی پهلوی را سرنگون کرد و زمینهٔ روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی به رهبری مرجع تقلید شیعه شد، زنان و دختران ایران می توانستند بخوانند و بنوازند و کنسرت های خواننده های زن در ایران برگزار می شدند. اما هرچه بیشتر از انقلاب ۱۳۵۷ ایران گذشت، محدودیت های بیشتری برای زنان وضع شد و برای بیش از ۴۰ سال، تاکنون خواندن و اجرای زنان در ایران دارای محدودیت بوده است. محدودیت ها حتی فراتر از خود هنرمندان زن رفته و برای همکاران مرد آن ها نیز وضع می شود.
... [مشاهده متن کامل]
از مهم ترین مُهرنگاره های خُنیا ( :موسیقی ) در جهان؛ باید از آنچه که در «تپه چغامیش» دزفول برجای مانده، یاد کرد که در سال های ۱۹۶۱–۱۹۶۶ میلادی، یافت شده است. این مهرنگاره ۳۴۰۰ ساله؛ سیمایی از بزم رامشگران را نشان می دهد. ما، نگاره ای را در دست داریم و می دانیم که در پادشاهی «شوکال ماه هو» و از سده ۱۷ پیش از میلاد در ایران، تار نواخته می شد. با یافتن یک کنده کاری در ایلام بازهم آگاهی داریم که خنیاگران ایران؛ دَف را همراه چنگ می نواختند. در این کنده کاری همچنین دیده می شود که از میان ۱۱ تن خنیاگر؛ ۸ تن چنگ، ۲ تن نی و یک تن دهل می نوازند. ۱۵ زن خواننده، در میان رامشگران دیده می شوند که در حال کف زدن هستند. در بخش های دیگری از ایران و از سال ۵۵۹ پیش از میلاد، سفالهایی در تپه سیلک کاشان و مرودشت پیدا شده که سیمایی از پایکوبی و دست افشانی بر آن ها نگارگری شده است.
علاقه شاهان ساسانی به موسیقی، از روایات تاریخ نویسان و از روی نقوشی که بر روی ظرف های سیمین کنده کاری شده و از موزاییک های پیدا شده در نیشاپور کازرون و گچ بری های یافت شده در ری و نقوش برجسته، کاملاً نمودار است.
نقش یکی از موزاییک های نفیس پیدا شده در ویرانه های بیشاپور کازرون در سال ۱۳۱۹ یک زن نوازنده ای است که نشسته و چنگ در دست دارد. در میان سینی های سیمین که از زمان ساسانیان یافته شده، در یک سینی پیکر پادشاهی دیده می شود که بر تختی نشسته و در برابر وی نی زن و چنگ زنی خنیاگری می کنند. سینی دیگری هم هست که زنی بر اژدهایی نشسته و نی می زند. در یک بشقاب بزرگ نقره، شاه بر تختی نشسته و چنگ زنی و نی زنی در برابر وی مشغول نواختن هستند. در نقوش برجسته طاق بستان کرمانشاه که منظره شکار گاهی حجاری شده، در یک مجلس نقش چند دختر چنگ زن که در قایق نشسته و در دنبال شاه که بر روی مردابی مشغول شکار است، در حرکت و به نوازندگی چنگ مشغولند.
... [مشاهده متن کامل]
از مهم ترین مُهرنگاره های خُنیا ( :موسیقی ) در جهان؛ باید از آنچه که در «تپه چغامیش» دزفول برجای مانده، یاد کرد که در سال های ۱۹۶۱–۱۹۶۶ میلادی، یافت شده است. این مهرنگاره ۳۴۰۰ ساله؛ سیمایی از بزم رامشگران را نشان می دهد. ما، نگاره ای را در دست داریم و می دانیم که در پادشاهی «شوکال ماه هو» و از سده ۱۷ پیش از میلاد در ایران، تار نواخته می شد. با یافتن یک کنده کاری در ایلام بازهم آگاهی داریم که خنیاگران ایران؛ دَف را همراه چنگ می نواختند. در این کنده کاری همچنین دیده می شود که از میان ۱۱ تن خنیاگر؛ ۸ تن چنگ، ۲ تن نی و یک تن دهل می نوازند. ۱۵ زن خواننده، در میان رامشگران دیده می شوند که در حال کف زدن هستند. در بخش های دیگری از ایران و از سال ۵۵۹ پیش از میلاد، سفالهایی در تپه سیلک کاشان و مرودشت پیدا شده که سیمایی از پایکوبی و دست افشانی بر آن ها نگارگری شده است.
علاقه شاهان ساسانی به موسیقی، از روایات تاریخ نویسان و از روی نقوشی که بر روی ظرف های سیمین کنده کاری شده و از موزاییک های پیدا شده در نیشاپور کازرون و گچ بری های یافت شده در ری و نقوش برجسته، کاملاً نمودار است.
نقش یکی از موزاییک های نفیس پیدا شده در ویرانه های بیشاپور کازرون در سال ۱۳۱۹ یک زن نوازنده ای است که نشسته و چنگ در دست دارد. در میان سینی های سیمین که از زمان ساسانیان یافته شده، در یک سینی پیکر پادشاهی دیده می شود که بر تختی نشسته و در برابر وی نی زن و چنگ زنی خنیاگری می کنند. سینی دیگری هم هست که زنی بر اژدهایی نشسته و نی می زند. در یک بشقاب بزرگ نقره، شاه بر تختی نشسته و چنگ زنی و نی زنی در برابر وی مشغول نواختن هستند. در نقوش برجسته طاق بستان کرمانشاه که منظره شکار گاهی حجاری شده، در یک مجلس نقش چند دختر چنگ زن که در قایق نشسته و در دنبال شاه که بر روی مردابی مشغول شکار است، در حرکت و به نوازندگی چنگ مشغولند.
