زنان در لیبی ( انگلیسی: Women in Libya ) به نقش و جایگاه زنان در کشور لیبی می پردازد.
نقش و جایگاه زنان پس از تغییر حاکمیت در لیبی به موضوع بحث ها و اقدامات قانونی زیادی تبدیل شده بود، همان طور که در بسیاری از کشورهای جهان عرب چنین شده است. برخی از ناظران پیشنهاد کردند که رژیم تلاش هایی برای رهایی زنان انجام داده است، زیرا زنان را به عنوان یک منبع اساسی کار در اقتصادی که به طور مزمن برای کارگران گرسنه است می نگرد. آنها همچنین فرض کردند که دولت علاقه مند به گسترش پایگاه سیاسی خود است، به این امید که با حمایت از حقوق زنان مورد لطف قرار گیرد. از زمان استقلال، رهبران لیبی متعهد به بهبود وضعیت زنان بوده اند. [ ۲] مرکزیت انقلاب ۱۹۶۹، توانمندسازی زنان و حذف جایگاه فرودست بود. [ ۳]
در دهه ۱۹۷۰، آزادی زنان تا حد زیادی به سن آنان بستگی داشت. زنان شهری زیر سی و پنج سال، حجاب سنتی را کنار گذاشته و احتمالاً لباس های سبک غربی می پوشند. سنین بین سی و پنج تا چهل و پنج سال به طور فزاینده ای آماده بودند تا چنین تغییری را در نظر بگیرند، اما زنان بالای چهل و پنج سال به نظر می رسید که تمایلی به کنار گذاشتن حجاب و پوشش مرسوم خود ندارند. یک دهه بعد، حجاب در میان زنان شهری غیر معمول بود. [ ۴]
در این دوران، زنان نیز به طور فزاینده ای دیده می شدند که بدون شوهر یا همراهان مرد محرم در حال رانندگی، خرید یا مسافرت بودند.
پس از انقلاب ۱۷ فوریه در لیبی، زنان در لیبی از حضور بسیار بیشتری در زندگی عمومی و حکومت برخوردار بودند. در اولین انتخابات آزاد پس از سرنگونی حکومت لیبی تحت حمایت ناتو که طی آن معمر قذافی کشته شد، سی و سه زن برای حضور در کنگره ملی لیبی انتخاب شدند. [ ۵] [ ۶]
از سال ۱۹۶۴، زنان لیبیایی حق رای و مشارکت در امور سیاسی داشتند. [ ۷] [ ۸] [ ۹]
از آن زمان، دولت زنان را به شرکت در انتخابات و نهادهای سیاسی ملی تشویق کرده است، اما در سال ۱۹۸۷ تنها یک زن به عنوان دستیار وزیر اطلاعات و فرهنگ تا کابینه ملی پیش رفت. [ ۱۰] از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴ فاطمه عبدالحافظ مختار وزیر آموزش و پرورش بود. سلما احمد راشد، از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴، به عنوان دستیار دبیر زنان و سپس دبیر دبیرخانه عمومی کنگره عمومی خلق برای امور زنان از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵، و در نهایت در سال ۱۹۹۶ سفیر جامعه ملل عرب شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنقش و جایگاه زنان پس از تغییر حاکمیت در لیبی به موضوع بحث ها و اقدامات قانونی زیادی تبدیل شده بود، همان طور که در بسیاری از کشورهای جهان عرب چنین شده است. برخی از ناظران پیشنهاد کردند که رژیم تلاش هایی برای رهایی زنان انجام داده است، زیرا زنان را به عنوان یک منبع اساسی کار در اقتصادی که به طور مزمن برای کارگران گرسنه است می نگرد. آنها همچنین فرض کردند که دولت علاقه مند به گسترش پایگاه سیاسی خود است، به این امید که با حمایت از حقوق زنان مورد لطف قرار گیرد. از زمان استقلال، رهبران لیبی متعهد به بهبود وضعیت زنان بوده اند. [ ۲] مرکزیت انقلاب ۱۹۶۹، توانمندسازی زنان و حذف جایگاه فرودست بود. [ ۳]
در دهه ۱۹۷۰، آزادی زنان تا حد زیادی به سن آنان بستگی داشت. زنان شهری زیر سی و پنج سال، حجاب سنتی را کنار گذاشته و احتمالاً لباس های سبک غربی می پوشند. سنین بین سی و پنج تا چهل و پنج سال به طور فزاینده ای آماده بودند تا چنین تغییری را در نظر بگیرند، اما زنان بالای چهل و پنج سال به نظر می رسید که تمایلی به کنار گذاشتن حجاب و پوشش مرسوم خود ندارند. یک دهه بعد، حجاب در میان زنان شهری غیر معمول بود. [ ۴]
در این دوران، زنان نیز به طور فزاینده ای دیده می شدند که بدون شوهر یا همراهان مرد محرم در حال رانندگی، خرید یا مسافرت بودند.
پس از انقلاب ۱۷ فوریه در لیبی، زنان در لیبی از حضور بسیار بیشتری در زندگی عمومی و حکومت برخوردار بودند. در اولین انتخابات آزاد پس از سرنگونی حکومت لیبی تحت حمایت ناتو که طی آن معمر قذافی کشته شد، سی و سه زن برای حضور در کنگره ملی لیبی انتخاب شدند. [ ۵] [ ۶]
از سال ۱۹۶۴، زنان لیبیایی حق رای و مشارکت در امور سیاسی داشتند. [ ۷] [ ۸] [ ۹]
از آن زمان، دولت زنان را به شرکت در انتخابات و نهادهای سیاسی ملی تشویق کرده است، اما در سال ۱۹۸۷ تنها یک زن به عنوان دستیار وزیر اطلاعات و فرهنگ تا کابینه ملی پیش رفت. [ ۱۰] از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴ فاطمه عبدالحافظ مختار وزیر آموزش و پرورش بود. سلما احمد راشد، از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴، به عنوان دستیار دبیر زنان و سپس دبیر دبیرخانه عمومی کنگره عمومی خلق برای امور زنان از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵، و در نهایت در سال ۱۹۹۶ سفیر جامعه ملل عرب شد.
wiki: زنان در لیبی