زنان در قرقیزستان به طور سنتی نقش هایی را به خود اختصاص می دادند، اگرچه تنها نخبگان مذهبی زنان را مانند سایر جوامع مسلمان از جامعه دور می کردند. [ ۳] ساکنان روستایی به شیوه سنتی قبایل سیبری در ربودن عروس ( ربودن زنان و دختران برای ازدواج اجباری ) ادامه می دهند. عروس ربایی که به آل کاچو ( بردن و فرار کردن ) معروف است، دختران ۱۲ ساله برای ازدواج اجباری ربوده می شوند و توسط گروه هایی از مردان یا حتی اقوام که با خشونت یا فریب دختر را می گیرند و می برند. به خانواده رباینده که زن جوان را مجبور و وادار به قبول ازدواج غیرقانونی می کنند. در بیشتر موارد، زن جوان بلافاصله به نام ازدواج مورد تجاوز قرار می گیرد.
اگرچه این عمل در قرقیزستان غیرقانونی است، اما آدم ربایان به ندرت تحت پیگرد قانونی قرار می گیرند. این بی میلی به اجرای این قانون تا حدی ناشی از سیستم حقوقی فاسد در کشور قرقیزستان است که بسیاری از روستاها عملاً توسط شوراهای بزرگان و دادگاه های اقاسقل و به دور از چشم سیستم حقوقی دولتی اداره می شوند.
قرقیزستان کشوری در آسیای مرکزی با سنت های قوی عشایری است. بیشتر قرقیزستان در سال ۱۸۷۶ به روسیه ضمیمه شد، اما قرقیزها در سال ۱۹۱۶ یک مارکسیسم بزرگ تحت تأثیر درگیری خشونت آمیز با امپراتوری تزاری به راه انداختند. قرقیزستان در سال ۱۹۳۶ به جمهوری شوروی تبدیل شد و در سال ۱۹۹۱ با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به یک کشور مستقل تبدیل شد. جمعیت فعلی کشور را اکثریت قرقیزها ( ۹/۷۰ درصد ) تشکیل می دهند و پس از آن ازبک ها با ۱۴/۳ درصد و روس ها با ۷/۷ درصد قرار دارند. اقلیت های دیگری مانند دونگان، اویغور، تاجیک، ترک، قزاق، تاتار، اوکراینی، کره ای و آلمانی نیز وجود دارند. اکثر جمعیت ( ۷۵٪ ) مسلمان هستند، اما اقلیت قابل توجهی از ارتدوکس روسی نیز ( ۲۰٪ ) وجود دارد. این کشور عمدتاً روستایی است: تنها ۳۵٫۷٪ از جمعیت در مناطق شهری زندگی می کنند. نرخ باروری کل ۲٫۶۶ کودک متولد شده به ازا هر زن است ( تخمین ۲۰۱۵ ) ، علیرغم این واقعیت که میزان شیوع مدرن ضدبارداری بسیار کم است، ۳۶٫۳٪ ( تخمین ۲۰۱۲ ) . نرخ باسوادی زنان بسیار بالا و ۹۹٫۴ درصد است ( تخمین زده شده در سال ۲۰۱۵ ) . [ ۴]
در دوران معاصر، به ویژه در سال های اول استقلال، زنان در قرقیزستان نقش برجسته تری نسبت به سایر نقاط آسیای مرکزی داشتند. [ ۵] در نتیجه انتخابات پارلمانی ۱۶ دسامبر ۲۰۰۷، ۲۳ زن به نمایندگی از سه حزب سیاسی در پارلمان منصب دارند. [ ۶] از سال ۲۰۰۷، زنان چندین پست دولتی در سطوح عالی را بر عهده داشتند، از جمله وزیر دارایی، وزیر آموزش و پرورش و علوم، وزیر کار و توسعه اجتماعی، رئیس دادگاه قانون اساسی، رئیس کمیته دولتی امور مهاجرت و اشتغال، و رئیس CEC زن بودند. [ ۶] از سال ۲۰۰۷، هیچ زنی پست های فرماندار یا رئیس دولت محلی را اشغال نکرده است. [ ۶] در اوت ۲۰۰۷، رئیس جمهور کورمان بیک باقی یف برنامه عملی برای دستیابی به تعادل جنسیتی برای سال های ۲۰۰۷–۲۰۱۰ را امضا کرد. [ ۶] بین سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹، نمایندگان زن مجلس، ۱۴۸ لایحه از ۵۵۴ لایحه ای را که در صحن بررسی شد، ارائه کردند که موضوعاتی از حمایت از شیردهی در لایحه بهداشت تا تصویب قانون تضمین حقوق و فرصت های برابر برای زنان و مردان را در بر می گرفت. [ ۷] در مارس ۲۰۱۰، رزا اوتونبایوا، سیاستمدار اپوزیسیون، پس از انقلابی که علیه دولت باقی یف رخ داد، به عنوان رئیس جمهور موقت به قدرت رسید و اولین رئیس جمهور زن قرقیزستان شد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگرچه این عمل در قرقیزستان غیرقانونی است، اما آدم ربایان به ندرت تحت پیگرد قانونی قرار می گیرند. این بی میلی به اجرای این قانون تا حدی ناشی از سیستم حقوقی فاسد در کشور قرقیزستان است که بسیاری از روستاها عملاً توسط شوراهای بزرگان و دادگاه های اقاسقل و به دور از چشم سیستم حقوقی دولتی اداره می شوند.
قرقیزستان کشوری در آسیای مرکزی با سنت های قوی عشایری است. بیشتر قرقیزستان در سال ۱۸۷۶ به روسیه ضمیمه شد، اما قرقیزها در سال ۱۹۱۶ یک مارکسیسم بزرگ تحت تأثیر درگیری خشونت آمیز با امپراتوری تزاری به راه انداختند. قرقیزستان در سال ۱۹۳۶ به جمهوری شوروی تبدیل شد و در سال ۱۹۹۱ با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به یک کشور مستقل تبدیل شد. جمعیت فعلی کشور را اکثریت قرقیزها ( ۹/۷۰ درصد ) تشکیل می دهند و پس از آن ازبک ها با ۱۴/۳ درصد و روس ها با ۷/۷ درصد قرار دارند. اقلیت های دیگری مانند دونگان، اویغور، تاجیک، ترک، قزاق، تاتار، اوکراینی، کره ای و آلمانی نیز وجود دارند. اکثر جمعیت ( ۷۵٪ ) مسلمان هستند، اما اقلیت قابل توجهی از ارتدوکس روسی نیز ( ۲۰٪ ) وجود دارد. این کشور عمدتاً روستایی است: تنها ۳۵٫۷٪ از جمعیت در مناطق شهری زندگی می کنند. نرخ باروری کل ۲٫۶۶ کودک متولد شده به ازا هر زن است ( تخمین ۲۰۱۵ ) ، علیرغم این واقعیت که میزان شیوع مدرن ضدبارداری بسیار کم است، ۳۶٫۳٪ ( تخمین ۲۰۱۲ ) . نرخ باسوادی زنان بسیار بالا و ۹۹٫۴ درصد است ( تخمین زده شده در سال ۲۰۱۵ ) . [ ۴]
در دوران معاصر، به ویژه در سال های اول استقلال، زنان در قرقیزستان نقش برجسته تری نسبت به سایر نقاط آسیای مرکزی داشتند. [ ۵] در نتیجه انتخابات پارلمانی ۱۶ دسامبر ۲۰۰۷، ۲۳ زن به نمایندگی از سه حزب سیاسی در پارلمان منصب دارند. [ ۶] از سال ۲۰۰۷، زنان چندین پست دولتی در سطوح عالی را بر عهده داشتند، از جمله وزیر دارایی، وزیر آموزش و پرورش و علوم، وزیر کار و توسعه اجتماعی، رئیس دادگاه قانون اساسی، رئیس کمیته دولتی امور مهاجرت و اشتغال، و رئیس CEC زن بودند. [ ۶] از سال ۲۰۰۷، هیچ زنی پست های فرماندار یا رئیس دولت محلی را اشغال نکرده است. [ ۶] در اوت ۲۰۰۷، رئیس جمهور کورمان بیک باقی یف برنامه عملی برای دستیابی به تعادل جنسیتی برای سال های ۲۰۰۷–۲۰۱۰ را امضا کرد. [ ۶] بین سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹، نمایندگان زن مجلس، ۱۴۸ لایحه از ۵۵۴ لایحه ای را که در صحن بررسی شد، ارائه کردند که موضوعاتی از حمایت از شیردهی در لایحه بهداشت تا تصویب قانون تضمین حقوق و فرصت های برابر برای زنان و مردان را در بر می گرفت. [ ۷] در مارس ۲۰۱۰، رزا اوتونبایوا، سیاستمدار اپوزیسیون، پس از انقلابی که علیه دولت باقی یف رخ داد، به عنوان رئیس جمهور موقت به قدرت رسید و اولین رئیس جمهور زن قرقیزستان شد. [ ۸]
wiki: زنان در قرقیزستان