زنان در فنلاند

زنان در فنلاند به نقش زنان در کشور فنلاند می پردازد. زنان در فنلاند از «درجه بالایی از برابری» و «مهارت سنتی» در برخوردارند. [ ۳] در سال ۱۹۰۶، زنان فنلاند اولین زنان در اروپا بودند که به آنها حق رای داده شد. [ ۴] زنان زیادی در فنلاند وجود دارند که در جامعه فنلاند، در دانشگاه، در زمینه تجارت و در دولت فنلاند موقعیت های برجسته ای دارند. نمونه ای از زنان قدرتمند در سیاست فنلاند تارجا هالونن است که اولین رئیس جمهور زن این کشور شد که قبل از رئیس جمهور شدن وزیر امور خارجه فنلاند بود.
در دین، جایی که اکثر مردم فنلاند اعضای کلیسای انجیلی لوتری فنلاند هستند ( دیگر فرقه اصلی مسیحی در فنلاند، کلیسای ارتدوکس شرقی است ) ، زنان می توانند به عنوان کشیش منصوب شوند. از نظر مالی، زنان فنلاندی به عنوان «معمولاً از نظر مالی مستقل» توصیف شده اند. زنان متأهل بنابر عرف خود را ابتدا با ذکر نام و سپس نام خانوادگی و سپس نام خانوادگی شوهر معرفی می کنند. [ ۳]
فنلاند از شرق با روسیه، از جنوب با خلیج فنلاند و استونی، و از غرب با خلیج بوتنیا و سوئد، و از شمال/شمال غرب با نروژ همسایه است. یک چهارم این قلمرو در شمال دایره قطب شمال قرار دارد. [ ۵]
• کل جمعیت: ۵٬۵۳۳٬۷۹۳
• جمعیت مردان: ۲٬۷۳۳٬۸۰۸
• جمعیت زنان: ۲٬۷۹۹٬۹۸۵[ ۶]
• امید به زندگی در سال برای کل جمعیت: ۸۱٫۸۲
• مرد: ۷۹٫۰۳ سال
• زن: ۸۴٫۶۲ سال[ ۷]
منطقه ای که در سال ۱۸۰۹ به فنلاند تبدیل شد، مجموعه ای از استان های یکپارچه پادشاهی سوئد برای بیش از ۶۰۰ سال بود، به این معنی که زنان در فنلاند نیز در دوران آزادی سوئد ( ۱۷۱۸–۱۷۷۲ ) ، زمانی که حق رای اعطا شد، مجاز به رأی دادن بودند. [ ۸]
دولت سلف فنلاند مدرن، دوک نشین بزرگ فنلاند از سال ۱۸۰۹ تا ۱۹۱۷ بخشی از امپراتوری روسیه بود و از درجه بالایی از خودمختاری برخوردار بود. در سال ۱۸۶۳ به زنان مالیات دهنده حق رأی در روستاها داده شد و در سال ۱۸۷۲ نیز همان اصلاحات به شهرها داده شد. [ ۹]
قانون پارلمان در سال ۱۹۰۶ مجلس فنلاند را تأسیس کرد و به زنان و مردان حق رأی داده شد و در انتخابات شرکت کردند؛ بنابراین زنان فنلاند اولین زنانی در جهان شدند که هم برای رای دادن و هم برای شرکت در پارلمان از حقوق نامحدود برخوردار بودند. در انتخابات سال بعد، ۱۹ نماینده زن، اولین نمایندگان در جهان، انتخاب شدند و زنان از آن زمان تاکنون نقش محوری در سیاست کشور داشته اند. مینا سیلانپا، یکی از چهره های کلیدی جنبش کارگری، اولین وزیر زن در سال ۱۹۲۶ شد.