زنان در فلسطین برای یک مدت طولانی در جنبش های مقاومت در سرزمین های فلسطین و همچنین در اشغال اردن، سوریه، و لبنان بودند. آنها بسیاری از سازمان های ناسیونالیستی فمینیستی، از جمله فدراسیون کمیته های عمل زنان فلسطین در کرانه باختری و غزه را تأسیس کردند.
با وجود تغییر در دیدگاه پدر و مادر، با این حال، زنان معاصر در فلسطین گزارش شده است که در حال تجربه سختی به دلیل اختلاف سیاسی، اشغال اسرائیل که به طور کلی شامل محرومیت از حقوق کامل و حفاظت شده توسط جامعه فلسطین می شود.
با این وجود، از اواسط دهه ۷۰ میلادی تغییر تدریجی در نگرش والدین نسبت به آموزش دختران فلسطینی خود وجود داشته است. از اواسط دهه ۱۹۷۰، تعداد زیادی از زنان فلسطینی به جای اینکه فقط در مقطع متوسطه تحصیل کنند، از دانشگاه ها به تحصیلات رسیده اند. دلایل تغییر نگرش والدین عبارتند از: «افزایش تقاضا برای زنان در بازار کار»، تغییر وضعیت اقتصاد در قلمرو کرانه باختری، منافع اقتصادی والدین و این ایده که یک زن فلسطینی تحصیل کرده در ازدواج جایگاه و فرصت بهتری دارد. علاوه بر این، دختر مجردی که با توجه به تحصیلات خود درآمد دارد، می تواند از خود و والدین خود از نظر مالی پشتیبانی کند.
نظرسنجی توسط دفتر مرکزی آمریکا فلسطین از سال ۲۰۱۱ نشان داد که ۳۵ درصد از زنان متأهل در غزه در دوازده ماه گذشته در معرض پایان خشونت جسمی توسط همسر خود بوده اند و ۴۰ درصد زنان بی سرپرست مورد تجاوز جسمی قرار گرفته اند. عضو خانواده آنها در سال ۲۰۱۳، UNRWA ماراتن سالانه خود را در غزه لغو کرد پس از آنکه حاکمان حماس زنان، از جمله زنان فلسطینی را از غزه ممنوع کردند که در این مسابقه شرکت کنند.
در سال ۱۸۴۴ تغییراتی در نظم اجتماعی ایجاد شد که زنان ابتدا در اعتراض به اولین شهرکهای یهودی در نزدیکی شهر عفوله در کنار مردان شرکت کردند. در بین سالهای ۱۹۰۰ و ۱۹۱۰، زمانی که فلسطین تحت سلطه عثمانی بود، زنان فلسطینی شروع به ایجاد انجمن ها و جوامع بی شماری کردند. این سازمان ها بیشتر در شهرهای بزرگ فلسطین و به ویژه در شهرهایی با جمعیت بزرگ مسیحی مانند جفا، بیت المقدس، حیفا و آکر تشکیل شده است. آنها در سال ۱۹۱۷ در زمان اعلامیه بالفور در تظاهرات بزرگی شرکت کردند و بعداً هیئتی ۱۴ نفره تشکیل دادند که خواستار ابطال اعلامیه بالفور و توقف مهاجرت یهودیان به فلسطین شدند. در سال ۱۹۲۱، زنان فلسطینی با تأسیس جامعه خود موسوم به انجمن زنان عرب مستقر در اورشلیم، سازماندهی شدند. این جامعه تظاهراتاتی را علیه شهرکهای یهودیان فلسطین ترتیب داده است. به دلیل کمبود بودجه و فشارهای اجتماعی و سیاسی که بر زنان انجمن زنان عرب تحمیل شده است، این گروه پس از دو سال متوقف شد. زنان برای جمع آوری کمکهای مالی برای احیای آن، «کمیته نجات» تشکیل دادند. در شورش های فلسطین در سال ۱۹۲۹، زنان در اعتراضات و تظاهرات های متعدد شرکت کردند که منجر به کشته شدن زنان توسط نیروهای مأموریت انگلیس شد. آنها کنفرانس زنان برگزار کرد، در آنجا آنها نامه ای اعتراضی به پادشاه جورج پنجم و اتحادیه ملل ارسال کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا وجود تغییر در دیدگاه پدر و مادر، با این حال، زنان معاصر در فلسطین گزارش شده است که در حال تجربه سختی به دلیل اختلاف سیاسی، اشغال اسرائیل که به طور کلی شامل محرومیت از حقوق کامل و حفاظت شده توسط جامعه فلسطین می شود.
با این وجود، از اواسط دهه ۷۰ میلادی تغییر تدریجی در نگرش والدین نسبت به آموزش دختران فلسطینی خود وجود داشته است. از اواسط دهه ۱۹۷۰، تعداد زیادی از زنان فلسطینی به جای اینکه فقط در مقطع متوسطه تحصیل کنند، از دانشگاه ها به تحصیلات رسیده اند. دلایل تغییر نگرش والدین عبارتند از: «افزایش تقاضا برای زنان در بازار کار»، تغییر وضعیت اقتصاد در قلمرو کرانه باختری، منافع اقتصادی والدین و این ایده که یک زن فلسطینی تحصیل کرده در ازدواج جایگاه و فرصت بهتری دارد. علاوه بر این، دختر مجردی که با توجه به تحصیلات خود درآمد دارد، می تواند از خود و والدین خود از نظر مالی پشتیبانی کند.
نظرسنجی توسط دفتر مرکزی آمریکا فلسطین از سال ۲۰۱۱ نشان داد که ۳۵ درصد از زنان متأهل در غزه در دوازده ماه گذشته در معرض پایان خشونت جسمی توسط همسر خود بوده اند و ۴۰ درصد زنان بی سرپرست مورد تجاوز جسمی قرار گرفته اند. عضو خانواده آنها در سال ۲۰۱۳، UNRWA ماراتن سالانه خود را در غزه لغو کرد پس از آنکه حاکمان حماس زنان، از جمله زنان فلسطینی را از غزه ممنوع کردند که در این مسابقه شرکت کنند.
در سال ۱۸۴۴ تغییراتی در نظم اجتماعی ایجاد شد که زنان ابتدا در اعتراض به اولین شهرکهای یهودی در نزدیکی شهر عفوله در کنار مردان شرکت کردند. در بین سالهای ۱۹۰۰ و ۱۹۱۰، زمانی که فلسطین تحت سلطه عثمانی بود، زنان فلسطینی شروع به ایجاد انجمن ها و جوامع بی شماری کردند. این سازمان ها بیشتر در شهرهای بزرگ فلسطین و به ویژه در شهرهایی با جمعیت بزرگ مسیحی مانند جفا، بیت المقدس، حیفا و آکر تشکیل شده است. آنها در سال ۱۹۱۷ در زمان اعلامیه بالفور در تظاهرات بزرگی شرکت کردند و بعداً هیئتی ۱۴ نفره تشکیل دادند که خواستار ابطال اعلامیه بالفور و توقف مهاجرت یهودیان به فلسطین شدند. در سال ۱۹۲۱، زنان فلسطینی با تأسیس جامعه خود موسوم به انجمن زنان عرب مستقر در اورشلیم، سازماندهی شدند. این جامعه تظاهراتاتی را علیه شهرکهای یهودیان فلسطین ترتیب داده است. به دلیل کمبود بودجه و فشارهای اجتماعی و سیاسی که بر زنان انجمن زنان عرب تحمیل شده است، این گروه پس از دو سال متوقف شد. زنان برای جمع آوری کمکهای مالی برای احیای آن، «کمیته نجات» تشکیل دادند. در شورش های فلسطین در سال ۱۹۲۹، زنان در اعتراضات و تظاهرات های متعدد شرکت کردند که منجر به کشته شدن زنان توسط نیروهای مأموریت انگلیس شد. آنها کنفرانس زنان برگزار کرد، در آنجا آنها نامه ای اعتراضی به پادشاه جورج پنجم و اتحادیه ملل ارسال کردند.
wiki: زنان در فلسطین