زنان در الجزایر در جریان جنگ استقلال در سال ۱۹۶۲ دوشادوش مردان وارد نبرد شدند و بدنبال آن احساس جدیدی در زمینه هویت خاص زنان پدید آمد و تا حدودی مورد قبول مردان قرار گرفتند. پس از استقلال، آزادی بدست آمده توسط زنان حفظ شد و زنان هر چه فعالانه تر در تشکیل دولت جدید شرکت کردند. کشور الجزایر یک کشور بالنسبه لیبرال محسوب می شود و وضعیت زنان منعکس کننده این موضوع است. بر خلاف کشورهای دیگر منطقه، مساوات زنان در قوانین الجزایر و قانون اساسی این کشور به ثبت رسیده است. آن ها می توانند رأی بدهند و برای مناصب سیاسی کاندیدا شوند.
... [مشاهده متن کامل]
سن قانونی ازدواج برای زنان ۱۸ و برای مردان ۲۱ سال است. اکثر زنان الجزایری مانند دوران های گذشته که تحت حاکمیت فرانسه بودند متأهل و دارای خانواده هستند، این به دلیل نوع تربیت آن ها و الزام شغلی و همچنین تغییر وضعیت اجتماعی این کشور است.
استعمارگران فرانسوی با استفاده از حجاب توسط زنان مخالفت می کردند ولی زنان الجزایری آن را سمبل ارزش ها و اعتقادات ملی و دینی خودشان می دانستند و فرانسویان نیز به طور برنامه ریزی شده ای سیاست ضعیف کردن این اعتقادات را پیش می بردند. در عکس العمل به این فشارهای فرانسویان و نشان دادن دشمنی شان با آنها، زنان هر چه بیشتر از حجاب استفاده می کردند.
قبل از استقلال الجزایر، تعداد مادران الجزایری که قادر به خواندن و نوشتن بودند بسیار کم بود و این نتیجه ممنوعیتی بود که فرانسویان در زمینه آموزش برای زنان الجزایری ایجاد کرده بودند. آثار این سیاست خودش را بعد از استقلال نیز به صورت کم بودن زنان با سواد بالای ۴۰ سال نشان می داد. بعد از استقلال، زنان الجزایری نسبت به سایر زنان در کشورهای مجاور و دیگر کشورهای آفریقایی از حقوق بیشتری برخوردار بودند، حقوقی نظیر ارث، اجازه طلاق، سرپرستی اطفال، تحصیلات و شغل. زنان ۷۰ درصد از وکلا را در الجزایر تشکیل می دهند و ۶۰ درصد اطباء و پرستاران و متخصصین از زنان هستند. شراکت زنان در زمینه تأمین مخارج خانوادگی بیشتر از مردان است. از سال ۲۰۰۷، ۶۵ درصد دانشجویان دانشگاه ها را زنان تشکیل می دهند که بیش از ۸۰ درصد آن ها امکان بدست آوردن شغل بعد از فارغ التحصیلی را دارند. زن الجزایری در زمینه رانندگی خودروهای کرایه ای و کامیون به نسبت سایر کشورهای آفریقایی در رتبه اول قرار دارد و تعداد آن ها در نیروهای پلیس و مناصب امنیتی روز بروز بیشتر می شود.
... [مشاهده متن کامل]
سن قانونی ازدواج برای زنان ۱۸ و برای مردان ۲۱ سال است. اکثر زنان الجزایری مانند دوران های گذشته که تحت حاکمیت فرانسه بودند متأهل و دارای خانواده هستند، این به دلیل نوع تربیت آن ها و الزام شغلی و همچنین تغییر وضعیت اجتماعی این کشور است.
استعمارگران فرانسوی با استفاده از حجاب توسط زنان مخالفت می کردند ولی زنان الجزایری آن را سمبل ارزش ها و اعتقادات ملی و دینی خودشان می دانستند و فرانسویان نیز به طور برنامه ریزی شده ای سیاست ضعیف کردن این اعتقادات را پیش می بردند. در عکس العمل به این فشارهای فرانسویان و نشان دادن دشمنی شان با آنها، زنان هر چه بیشتر از حجاب استفاده می کردند.
قبل از استقلال الجزایر، تعداد مادران الجزایری که قادر به خواندن و نوشتن بودند بسیار کم بود و این نتیجه ممنوعیتی بود که فرانسویان در زمینه آموزش برای زنان الجزایری ایجاد کرده بودند. آثار این سیاست خودش را بعد از استقلال نیز به صورت کم بودن زنان با سواد بالای ۴۰ سال نشان می داد. بعد از استقلال، زنان الجزایری نسبت به سایر زنان در کشورهای مجاور و دیگر کشورهای آفریقایی از حقوق بیشتری برخوردار بودند، حقوقی نظیر ارث، اجازه طلاق، سرپرستی اطفال، تحصیلات و شغل. زنان ۷۰ درصد از وکلا را در الجزایر تشکیل می دهند و ۶۰ درصد اطباء و پرستاران و متخصصین از زنان هستند. شراکت زنان در زمینه تأمین مخارج خانوادگی بیشتر از مردان است. از سال ۲۰۰۷، ۶۵ درصد دانشجویان دانشگاه ها را زنان تشکیل می دهند که بیش از ۸۰ درصد آن ها امکان بدست آوردن شغل بعد از فارغ التحصیلی را دارند. زن الجزایری در زمینه رانندگی خودروهای کرایه ای و کامیون به نسبت سایر کشورهای آفریقایی در رتبه اول قرار دارد و تعداد آن ها در نیروهای پلیس و مناصب امنیتی روز بروز بیشتر می شود.
