زناره

لغت نامه دهخدا

( زنارة ) زنارة. [ زُن ْ نا رَ ] ( ع اِ ) زنار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

زنارة. [ زُن ْ نا رَ ] ( اِخ ) بطنی است از لواثة ( قبیله ای از بربر ). رجوع به صبح الاعشی ج 1 صص 365 - 366 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس