زنار دار

لغت نامه دهخدا

زناردار. [ زُن ْ نا ] ( نف مرکب ) بمعنی زناربند. ( از آنندراج ). زناردارنده. زناربند. ( فرهنگ فارسی معین ). کسی که زنار بسته باشد. برهمن. ( ناظم الاطباء ) :
کشته چون من کشته زناردار
جان عیسی در صلیب موی تو.
خاقانی.
خط و لب ساقیان ، عیسی زناردار
بر خط زنار جام ، جم کمر انداخته.
خاقانی.
بت پرستان را عیب مکن و زنارداران را نکوهش منما. ( مجالس سعدی ).
عزیزان پوشیده از چشم خلق
نه زنارداران پوشیده دلق.
سعدی ( بوستان ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه زنار بندد .

پیشنهاد کاربران

بپرس