زن شهراشوب
فرهنگستان زبان و ادب
{femme fatale} [سینما و تلویزیون] زنی معمولاً با جذابیت و زیبایی بسیار با باطنی فتنه گر که سرانجام شخصیت مرد فیلم را به نابودی می کشاند
دانشنامه عمومی
زن شهرآشوب. شَهرآشوب، [ ۱] فَتّانه یا زن اغواگر به معنی کسی است که به لحاظ زیبایی شهر را بیاشوبد و به عبارتی ترکیب وصفی است برای توصیف زیبارویان فتنه انگیز.
در ادبیات غربی برای این معنی اصطلاح «فم فاتال» ( فرانسوی: femme fatale ) به کار می رود و در فیلم و ادبیات داستانی غرب به زنی زیبا گفته می شود که با استفاده از زیبایی و جذابیت های خود مردان را افسون می کند. این شخصیت که معمولاً توانایی های فراانسانی نیز دارد، عاشقان خود را در میلی غیرقابل مقاومت فرو می برد و قربانیان خود را هیپنوتیزم می کند و آنان را در موقعیت های خطرناک و مرگ آور فرو می برد. امروزه نیز گاه با توانایی های فرا انسانی، ساحره، خون آشام و هیولای مؤنث تصویر می شود.
این مقوله پیوند نزدیکی با هراس از ساحره ها و زن هراسی دارد. شخصیت پردازی زن فتانه در مقابل شخصیت زن آرمانی قرار می گیرد. ادبیات داستانی هنگامی که تلاش کرده است به پرسش خود دربارهٔ هویت انسان از طریق جایگاه زن پاسخ دهد دو وجههٔ متضاد زن آرمانی ( موافق با امیال مرد ) و زن فتانه ( مخالف با امیال مرد ) به زن داد، چرا که ادبیات اغلب توسط مردان نگارش می شد. این دو شخصیت پردازی جلوه های اسطورهای آرزوها و ناکامی های نویسندگان محسوب می شوند. [ ۲] هر چند که به عقیده برخی، «زن افسونگر» مثالی از استقلال زنان و تهدیدی برای نقش های جنسیتی سنتی زنانه بوده است. [ ۳]
نمونه هایی از زن فتانه در ادبیات عبارتند از: نانا ( امیل زولا ) ، لولو ( پابست ) ، آناستازیا ( در ابله داستایوسکی ) ، کارمن، اسمرالدا، زن لکاته ( در بوف کور ) ، هما ( در شوهر آهو خانم ) ، لیلا ( در طوبا و معنای شب ) ، گوهر ( صادق چوبک ) و برخی روایات از حوا. [ ۲] یا شخصیت مالنا در فیلم مالنا به کارگردانی جوزپه تورناتوره که نماد زن شهر آشوب میباشد. اما شهرآشوب اصطلاحاً از انواع شعر ( به لحاظ موضوع ) است و به اشعاری گفته می شود که دربارهٔ پیشه وران و تعریف شغل و صنعت آنان سروده باشند. چنین اشعاری از نظر جامعه شناسی و نیز دربرداشتن لغات و اصطلاحات فنی و نام ابزارهای کار در حرفه ها و صنایع رایج در دوره های مختلف زندگی بشر اهمیت بسیار دارد.
پیشه وران اعم از صنعتگران، فروشندگان کالاهای گوناگون و دیگر طبقات اجتماعی در شهرآشوب ها، زیبارویانی فتنه گرند و شهرآشوب سرایان، عشق و محبت به این اصناف را چاشنی شعر خود می کنند تا توصیف پیشه وران و صنعت و ابزارهای کارشان برای خوانندگان ملال آور نباشد. گونه ای از شهرآشوب نیز هست که شاعر در آن به ستایش یا نکوهش یک دیار و ساکنانش می پردازد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر ادبیات غربی برای این معنی اصطلاح «فم فاتال» ( فرانسوی: femme fatale ) به کار می رود و در فیلم و ادبیات داستانی غرب به زنی زیبا گفته می شود که با استفاده از زیبایی و جذابیت های خود مردان را افسون می کند. این شخصیت که معمولاً توانایی های فراانسانی نیز دارد، عاشقان خود را در میلی غیرقابل مقاومت فرو می برد و قربانیان خود را هیپنوتیزم می کند و آنان را در موقعیت های خطرناک و مرگ آور فرو می برد. امروزه نیز گاه با توانایی های فرا انسانی، ساحره، خون آشام و هیولای مؤنث تصویر می شود.
این مقوله پیوند نزدیکی با هراس از ساحره ها و زن هراسی دارد. شخصیت پردازی زن فتانه در مقابل شخصیت زن آرمانی قرار می گیرد. ادبیات داستانی هنگامی که تلاش کرده است به پرسش خود دربارهٔ هویت انسان از طریق جایگاه زن پاسخ دهد دو وجههٔ متضاد زن آرمانی ( موافق با امیال مرد ) و زن فتانه ( مخالف با امیال مرد ) به زن داد، چرا که ادبیات اغلب توسط مردان نگارش می شد. این دو شخصیت پردازی جلوه های اسطورهای آرزوها و ناکامی های نویسندگان محسوب می شوند. [ ۲] هر چند که به عقیده برخی، «زن افسونگر» مثالی از استقلال زنان و تهدیدی برای نقش های جنسیتی سنتی زنانه بوده است. [ ۳]
نمونه هایی از زن فتانه در ادبیات عبارتند از: نانا ( امیل زولا ) ، لولو ( پابست ) ، آناستازیا ( در ابله داستایوسکی ) ، کارمن، اسمرالدا، زن لکاته ( در بوف کور ) ، هما ( در شوهر آهو خانم ) ، لیلا ( در طوبا و معنای شب ) ، گوهر ( صادق چوبک ) و برخی روایات از حوا. [ ۲] یا شخصیت مالنا در فیلم مالنا به کارگردانی جوزپه تورناتوره که نماد زن شهر آشوب میباشد. اما شهرآشوب اصطلاحاً از انواع شعر ( به لحاظ موضوع ) است و به اشعاری گفته می شود که دربارهٔ پیشه وران و تعریف شغل و صنعت آنان سروده باشند. چنین اشعاری از نظر جامعه شناسی و نیز دربرداشتن لغات و اصطلاحات فنی و نام ابزارهای کار در حرفه ها و صنایع رایج در دوره های مختلف زندگی بشر اهمیت بسیار دارد.
پیشه وران اعم از صنعتگران، فروشندگان کالاهای گوناگون و دیگر طبقات اجتماعی در شهرآشوب ها، زیبارویانی فتنه گرند و شهرآشوب سرایان، عشق و محبت به این اصناف را چاشنی شعر خود می کنند تا توصیف پیشه وران و صنعت و ابزارهای کارشان برای خوانندگان ملال آور نباشد. گونه ای از شهرآشوب نیز هست که شاعر در آن به ستایش یا نکوهش یک دیار و ساکنانش می پردازد.
wiki: زن شهرآشوب