زمین کن. [ زَ ک َ ] ( نف مرکب ) که زمین را شکافد و سوراخ کند چون سیل و جز آن : ز صحرا سیلها برخاست هر سودرازآهنگ و پیچان و زمین کن.منوچهری. || در بیت زیر کسی که زمین را بکند، مانند: کوه کن : زمین کن کوه خود را گرم کرده سوی ارمن زمین را نرم کرده.نظامی.|| ( اِ مرکب ) نوعی ماهی در دریای فارس. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
زّمین کَن نوعی ماهی کوچک تا میان جثه است که سری پهن و تخت دارد. زمین کن به خانواده زمین کن ماهیان ( Platycephalidae ) تعلق دارد و در محدودهٔ اقیانوس های هند و آرام زندگی می کند.wiki: زمین کناین نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف