زمین لرزه لار در تاریخ ۰۱۹۶۰−۰۴−۲۴ ۲۴ آوریل ۱۹۶۰ میلادی، برابر با ۴ اردیبهشت ۱۳۳۹، ساعت ۱۲:۱۴:۰۰ به زمان یوتی سی در جنوب استان فارس و حوالی لار رخ داد. بزرگی آن ۶٫۷ در مقیاس ریشتر اعلام شده است. زمین لرزه به وقت محلی ( یوتی سی ۳:۳۰+ ) در روز یکشنبه، ساعت ۱۵:۴۴روی داده.
... [مشاهده متن کامل]
سازمان زمین شناسی آمریکا نیز جای این زمین لرزه را در مختصات ۲۸°شمالی شرقیشمالی شرقی و بزرگی آن را برابر با ۶٫۷ در مقیاس ریشتر اعلام کرده است.
شمار کشته شده گان زلزله حدود ۴۲۰ نفر بوده است. همچنین در این حادثه ۲۰۰۰ نفر زخمی و ۱۶۰ نفر مجروح جدی شدند.
لار یکی از زلزله خیزترین مناطق ایران به حساب می آید. عکس هوایی سال ۱۳۳۹ از این شهر بافتی متراکم را نشان می دهد و اکثر خانه ها به صورت حیاط مرکزی با سرداب، زیرزمین و بادگیر ساخته می شدند. در لار سه شویه متداول ساخت مسکن، پیش از زمین لرزه ۱۳۳۹ وجود داشته است. نوع اول و دوم به ترتیب خانه های دیوار باربری بودند که با آجر خشک شده در آفتاب و یا با مصالح سنگی و ملات خاک رس و آهک ساخته می شدند. نوع سوم ساختمان هایی بوند که با آجر پخته شده کوره ای و سقف های طاق ضربی ساخته می شدند.
با این وجود ویرانی ناشی از زلزله، شهر را از جنبه شهریت خارج نکرد. منطقه ی تخریب شده تنها محدود به نوار باریکی از شهر لار می شد که خانه های واقع شده در این قسمت بر رسوبات آبرفتی بسیار نرم ساخته شده بودند. تلفات در قسمت های دیگر شهر اندک و خسارات به صورت ترک و یا شکاف در بناها وارد شده بود. در واقع بزرگی و شدت زلزله لار خود به تنهایی عاملی قوی در تخریب و تلفات به شمار نمی آمد. بلکه قرارگیری شهر در منطقه ای لرزه خیز، بافت شهری متراکم یا کوچه های تنگ و باریک، احداث بناها بر روی رسوبات آبرفتی، به همراه مصالح ساختمانی ضعیف و تراکم بالای جمعیتی در منطقه ی ویران شده همگی باعث تشدید تخریب و ویرانی زلزله لار شدند.
... [مشاهده متن کامل]
سازمان زمین شناسی آمریکا نیز جای این زمین لرزه را در مختصات ۲۸°شمالی شرقیشمالی شرقی و بزرگی آن را برابر با ۶٫۷ در مقیاس ریشتر اعلام کرده است.
شمار کشته شده گان زلزله حدود ۴۲۰ نفر بوده است. همچنین در این حادثه ۲۰۰۰ نفر زخمی و ۱۶۰ نفر مجروح جدی شدند.
لار یکی از زلزله خیزترین مناطق ایران به حساب می آید. عکس هوایی سال ۱۳۳۹ از این شهر بافتی متراکم را نشان می دهد و اکثر خانه ها به صورت حیاط مرکزی با سرداب، زیرزمین و بادگیر ساخته می شدند. در لار سه شویه متداول ساخت مسکن، پیش از زمین لرزه ۱۳۳۹ وجود داشته است. نوع اول و دوم به ترتیب خانه های دیوار باربری بودند که با آجر خشک شده در آفتاب و یا با مصالح سنگی و ملات خاک رس و آهک ساخته می شدند. نوع سوم ساختمان هایی بوند که با آجر پخته شده کوره ای و سقف های طاق ضربی ساخته می شدند.
با این وجود ویرانی ناشی از زلزله، شهر را از جنبه شهریت خارج نکرد. منطقه ی تخریب شده تنها محدود به نوار باریکی از شهر لار می شد که خانه های واقع شده در این قسمت بر رسوبات آبرفتی بسیار نرم ساخته شده بودند. تلفات در قسمت های دیگر شهر اندک و خسارات به صورت ترک و یا شکاف در بناها وارد شده بود. در واقع بزرگی و شدت زلزله لار خود به تنهایی عاملی قوی در تخریب و تلفات به شمار نمی آمد. بلکه قرارگیری شهر در منطقه ای لرزه خیز، بافت شهری متراکم یا کوچه های تنگ و باریک، احداث بناها بر روی رسوبات آبرفتی، به همراه مصالح ساختمانی ضعیف و تراکم بالای جمعیتی در منطقه ی ویران شده همگی باعث تشدید تخریب و ویرانی زلزله لار شدند.
