زمین فرسای

زمین فرسای ؛ زمین سای. زمین ساینده. که چهره و جبین بر خاک ساید اظهار بندگی را :
آسمان در بوس و سجده بر درش
از لب و چهره زمین فرسای باد.
خاقانی