زمین شعر

زمین شعر ؛ بحر و ردیف و قافیه و غیره که در آن شعر گفته شود. ( بهار عجم ) ( از آنندراج ) :
بلاست اخذ معانی ز فکر همطرحان
زمین شعر کجا حق شفعه داشته ست.
سراج المحققین ( از بهار عجم آنندراج ) .
فکری که دم ز قبله آن چهره می زند
بهتر زمین شعر، ز ارض تهامه اش.
محسن تأثیر ( ایضاً ) .