زمین سا ؛ ساینده بر زمین.
- || در صفت جبین و سر کنایه از متواضع و افتاده است :
نوای باربد لحن نکیسا
جبین زهره را کرده زمین سا.
نظامی.
رجوع به ماده بعد شود.
- || در صفت جبین و سر کنایه از متواضع و افتاده است :
نوای باربد لحن نکیسا
جبین زهره را کرده زمین سا.
نظامی.
رجوع به ماده بعد شود.