زمین رند

لغت نامه دهخدا

زمین رند. [ زَ رَ ] ( نف مرکب ) تراشنده و خراشنده زمین :
از هیبت مژگان دو بادام تو بی جنگ
چنگال هژبران زمین رند شکسته.
سوزنی.
رجوع به رندیدن شود.

فرهنگ فارسی

تراشنده و خراشنده زمین

پیشنهاد کاربران

بپرس