زمین حلم

لغت نامه دهخدا

زمین حلم. [ زَ ح ِ ] ( ص مرکب ) در بیت زیر ظاهراً کنایه از کسی که بسیار بردبار باشد :
ردی دانش آرای یزدان پرست
زمین حلم و دریادل و راددست.

اسدی.

کنایه از کسی است که بسیار بردبار است

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید