زمم

لغت نامه دهخدا

زمم. [ زَ م َ ] ( ع ص ، اِ ) مقابل. یقال : وجهی زمم بیته ؛ ای تجاهه ؛ روی من مواجه خانه اوست. || قریب : داری من داره زمم ، او داری زمم داره ؛ خانه من نزدیک خانه اوست. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد )( از آنندراج ). || امر هم زمم ؛ ای قصد متوسط معتدل او بین ظاهر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). امر القوم زمم ؛ ای متقارب کمایقال امرهم امم. ( اقرب الموارد ). || استوار. ( غیاث ) ( آنندراج ).
زمم. [ زُم ْ م َ ] ( ع اِ ) ج ِ زام. ( ناظم الاطباء ). رجوع به زام شود.
زمم. [ زَم ْ م َ ] ( اِخ ) چاهی است نزد کعبه... ( منتهی الارب ). چاه زمزم. ( ناظم الاطباء ). رجوع به زمزم شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس