زمل
لغت نامه دهخدا
زمل. [ زِ ] ( ع اِ ) ردیف. || بار پشت. || نیم جوال از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
زمل. [ زُم ْ م َ / زُ م َ ]( ع ص ) ضعیف ترسنده و بددل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ )بار درخت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
زمل. [ زُ م ُ ] ( ع اِ ) ج ِ زمال. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به زمال شود.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
wikialkb: ریشه_زمل
پیشنهاد کاربران
بد دل
( در گویش جهرمی ) : افسرده، ( اصل عربی :ذبل ؛ به معنای پژمرده )