زُمَر، سوره
سورۀ شمارۀ ۳۹ به ترتیب مصحف و ۵۹ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۷۵ آیه و ۱۱۸۰ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به زُمَر (گروه ها) اشاره به بردن گروه بهشتیان به بهشت و راندن گروه دوزخیان به دوزخ است (آیات ۷۱ و ۷۳). نام های دیگر آن «غُرَف» (اشاره به غرفه های بهشتی در آیۀ ۲۰) و «سورةالعرب» (اشاره به عربی بودن قرآن در آیۀ ۲۸) است. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و حدود نیم جزء قرآن است. مضامین اصلی آن عبارت اند از تنزیه خداوند از داشتن فرزند، تسخیر خورشید و ماه به امر الهی و این که انسان معمولاً در مواقع نیاز و درماندگی به خدا روی می آورد، اما بعد از گشایش کارها، خدا را فراموش می کند.
سورۀ شمارۀ ۳۹ به ترتیب مصحف و ۵۹ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۷۵ آیه و ۱۱۸۰ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به زُمَر (گروه ها) اشاره به بردن گروه بهشتیان به بهشت و راندن گروه دوزخیان به دوزخ است (آیات ۷۱ و ۷۳). نام های دیگر آن «غُرَف» (اشاره به غرفه های بهشتی در آیۀ ۲۰) و «سورةالعرب» (اشاره به عربی بودن قرآن در آیۀ ۲۸) است. از نظر حجم، از سوره های «مثانی» و حدود نیم جزء قرآن است. مضامین اصلی آن عبارت اند از تنزیه خداوند از داشتن فرزند، تسخیر خورشید و ماه به امر الهی و این که انسان معمولاً در مواقع نیاز و درماندگی به خدا روی می آورد، اما بعد از گشایش کارها، خدا را فراموش می کند.
wikijoo: زمر،_سوره