زَمَخْشَری، محمود بن محمد (زمخشر خوارزم ۴۶۷ـ جرجانیه ۵۳۸ق)
ادیب و مفسر و متکلم معتزلی. در طلب علم به بخارا و بغداد رفت. سپس راهی مکه شد چون سال ها در جوار خانۀ خدا مقیم بود به جارالله (همسایه و مجاور بیت الله) معروف شد. تفسیر الکشاف را که از تفسیرهای تراز اول قرآن است در ایام اقامت در مکه نوشت که مرجع و منبع بسیاری از مفسران مانند طبرسی و فخر رازی و بیضاوی بوده است. این تفسیر اخیراً به فارسی هم ترجمه شده است. زمخشری در فقه پیرو مذهب حنفی و در اصول عقاید و کلام معتزلی مذهب بود. از دیگر آثارش: الفائق فی غریب الحدیث؛ مختصر الموافقه بین اهل البیت و الصحابه؛ اطواق الذهب؛ المفصّل 'فی النحو؛ 'أساس البلاغه؛ ربیع الابرار؛الامکنة و الجبال و المیاه، در جغرافیا.
ادیب و مفسر و متکلم معتزلی. در طلب علم به بخارا و بغداد رفت. سپس راهی مکه شد چون سال ها در جوار خانۀ خدا مقیم بود به جارالله (همسایه و مجاور بیت الله) معروف شد. تفسیر الکشاف را که از تفسیرهای تراز اول قرآن است در ایام اقامت در مکه نوشت که مرجع و منبع بسیاری از مفسران مانند طبرسی و فخر رازی و بیضاوی بوده است. این تفسیر اخیراً به فارسی هم ترجمه شده است. زمخشری در فقه پیرو مذهب حنفی و در اصول عقاید و کلام معتزلی مذهب بود. از دیگر آثارش: الفائق فی غریب الحدیث؛ مختصر الموافقه بین اهل البیت و الصحابه؛ اطواق الذهب؛ المفصّل 'فی النحو؛ 'أساس البلاغه؛ ربیع الابرار؛الامکنة و الجبال و المیاه، در جغرافیا.