زمانمندی

زمانمندی ( انگلیسی: temporality ) ، زمانی، منسوب به زمان است، یعنی موجود در زمان،
هدف هایدگر در کتاب هستی و زمان، بیان زمان به مثابهٔ افق فهم هستی بر اساس زمانمندی به عنوان هستی دازاین است. زمانمندی یک افق و در اینجا شرط امکان فهم هستی است. مسئلهٔ اصلی نه زمان بلکه زمانمندی دازاین است.
در اصطلاح زمانمندی ( Zeitlichkeit ) ; ( Temporalität ) ، هایدگر، این زمان نیست که بر اساس هستی درک می شود، بلکه این هستی است که بر اساس زمان درک می شود و این دقیقاً عکس رویکرد غالب در فلسفه و مابعدالطبیعه است.
خَلق ( Creation ) یکی از مفاهیمی است که جهان بینی اسلامی بر آن استوار است. و در تمام جنبه های تفکرات دینی اسلامی نقش برجسته ای را ایفا می نماید. من باب مثال، در حکمت الهی ( theology ) خلق نقطهٔ آغازین همهٔ مباحث است که به صورت تقابل بین ( حدوث ) «temporality» و ( قِدَم ) «eternity a parte ante» نمودار می شود. عالمْ «محدَث» ( originated or "temporally produced ) است زیرا محصولِ خلق الهی است. و این مفهوم ذهنی ( conception ) که عالم ( محدَث ) است، اساسِ نظام کلی حکمت اسلامی را تشکیل می دهد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]