زمان ماند دریاچه

معیار زمان ماند دریاچه ( انگلیسی: Lake retention time ) ( که زمان ماندن آب دریاچه، یا عمر آب یا زمان شستشو نیز نامیده می شود ) مقدار محاسبه شده ای است که میانگین زمانی لازم برای یک چرخش را که ( مقداری ماده محلول ) در یک دریاچه خاص صرف می کند، بیان می کند. در ساده ترین حالت، این رقم حاصل تقسیم حجم دریاچه بر جریان ورودی یا خروجی آب دریاچه است. تقریباً بیانگر مدت زمانی است که ماده وارد شده به دریاچه دوباره از آن خارج می شود. زمان ماندگاری به ویژه در مواردی که به سیل یا آلاینده های پایین دست مربوط می شود مهم است.
زمان ماند سراسری برای یک دریاچه ( میانگین کلی زمانی که آب در دریاچه می گذراند ) با تقسیم حجم دریاچه بر میانگین نرخ ورودی همه شاخه ها یا بر میانگین نرخ خروج ( به طور ایده آل شامل تبخیر و نشت ) محاسبه می شود ) . این معیار فرض می کند که آب در دریاچه به خوبی ( یکنواخت ) مخلوط شده است ( به جای چند لایه ای بودن ) ، به طوری که هر بخشی از آب دریاچه بسیار شبیه به قسمت های دیگر است. در واقع، دریاچه های بزرگتر و عمیق تر معمولاً به خوبی مخلوط نمی شوند. بسیاری از دریاچه های بزرگ را می توان به بخش های مجزا با جریان محدود بین آنها تقسیم کرد. دریاچه های عمیق به طور کلی طبقه بندی شده اند و آب های عمیق تر به ندرت با آب های سطحی مخلوط می شوند. اینها اغلب به عنوان چندین حجم متفاوت از آب مدل سازی می شوند. [ ۱]