زمان زمین شناختی

دانشنامه آزاد فارسی

زمان زمین شناختی (geological time)
مقیاسی زمانی، مشتمل بر تاریخ زمین از زمان شکل گیری آن تا به امروز. زمان زمین شناختی را معمولاً به چند اِئون(بزرگ ترین واحد زمان زمین شناختی) تقسیم می کنند که به ترتیب گاه شناختیصعودی عبارت اند از آرکائن یا آرکئوزوئیک، پروتروزوئیک، و فانروزوئیک. هر ائون به دورانها، دوره ها، دورها، عصرها، و سرانجام گاهها تقسیم می شود. اصطلاحات ائون، دوران، دوره، دور، عصر، و گاه واحدهای زمین گاهشماریاند که بازه های زمانِ زمین شناختی را نشان می دهند. سنگ های معرّف هر بازه از زمانِ زمین شناختی یک واحدِ گاه چینه شناختییا زمان چینه شناختی را تشکیل می دهند. هر یک از اصطلاحات در سلسله مراتب زمین گاه شناختی یک هم ارزِ گاه چینه شناختی دارد. بنابراین، سنگ هایی که در یک ائون تشکیل شده اند اعضای یک ائونوتمیا واحد گاه چینه شناختیِ هم ارزِ ائون اند. سنگ های یک دوران به یک اراتمتعلق دارند. هم ارزهای گاه چینه شناختیِ دوره، دور، عصر، و گاه به ترتیب عبارت اند از سیستم، سری، مرحله، و گاه منطقه.

پیشنهاد کاربران

بپرس