زمان حقیقی. [ زَ ن ِ ح َ ] ( ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) و آن زمانی که دو طرف آن مطابق حال حدوث وفنا متزمن باشد، مانند بودن مردم در مدت عمر خود. وغیر حقیقی بود و آن زمانی بود بزرگتر از آن ، مانند بودن مردم در هزاره فلان یا در دور فلان و آن را زمان عام خوانند و چیزهای بسیار را در یک زمان اشتراک تواند بود بخلاف مکان و بودن در ظرف زمان مانند کون و فساد باشد در آن معین... ( اساس الاقتباس چ مدرس رضوی ص 51 ). رجوع به زمان و مقوله متی در همین کتاب شود.
فرهنگ فارسی
آن زمانی بود که دو طرف آن مطابق حال حدوث و فنا متزمن باشد مانند بودن مردم در مدت عمر خود .
