زمان بندی و برنامه ریزی خودکار ( به انگلیسی: Automated planning and scheduling ) ، یا به زبان ساده تر برنامه ریزی هوشمند، [ ۱] شاخه ای از هوش مصنوعی است که در آن به تحقق راهبردها یا دنباله اعمالی پرداخته می شود که به طور معمول توسط عامل های هوشمند، ربات های خودمختار، و وسایل نقلیه بدون سرنشین ( Unmanned Vehicles ) اجرا می شوند. برخلاف مسایل کلاسیک کنترل و طبقه بندی، راه حل ها پیچیده اند و باید در فضای چندبعدی کشف و بهینه سازی شوند. برنامه ریزی به تئوری تصمیم ( Decision Theory ) نیز مرتبط است. در محیط های شناخته شده با مدل های موجود، برنامه ریزی به صورت آفلاین قابل انجام است. راه حل ها قبل از اجرا قابل یافتن و ارزیابی می باشند. در محیط های پویای ناشناس، استراتژی ها نیاز به اصلاح آنلاین دارند. مدل ها و سیاست ها باید تطبیق داده شوند. راه حل ها معمولاً متوسل به روندهای تکراری آزمون و خطا می شوند، که به طور معمول در هوش مصنوعی استفاده می شوند. این روندها شامل برنامه نویسی پویا، یادگیری تقویتی و بهینه سازی ترکیبیاتی می باشند. به زبان های مورد استفاده برای توصیف برنامه ریزی، زبان عملی گفته می شود.
با داشتن توصیفی از حالت های اولیه ممکن از محیط، اهداف دلخواه، و مجموعه ای از اعمال ممکن، مسئلهٔ برنامه ریزی عبارت است از ترکیب برنامه ای که ( در صورت اجرا روی هر کدام از حالات اولیه ) تضمین کننده تولید حالتی است که حاوی اهداف خواسته شده باشد ( به چنین حالتی، حالت هدف گفته می شود ) .
سختی برنامه ریزی به میزان ساده سازی فرضیات به کار گرفته وابسته است. بسته به خواص مسایل مختلف در ابعاد متفاوت، چندین دسته از مسایل برنامه ریزی را می توان تعریف کرد. تعدادی از این خواص در زیر آمده اند.
• اعمال موجود قطعیند یا غیرقطعی؟ برای مسایل غیرقطعی، آیا احتمالات مرتبط با آن ها موجودند؟
• متغیرهای حالت گسسته اند یا پیوسته؟ در صورت گسسته بودن، آیا دارای تعداد متناهی از مقادیر می باشند یا خیر؟
• آیا حالت فعلی بدون ابهام قابل مشاهده است؟ مشاهده می تواند به صورت کامل یا جزئی باشد.
• چند حالت اولیه وجود دارد؟ متناهی، یا نامتناهی؟
• آیا اعمال زماندارند؟
• آیا چندین عمل به طور همزمان قابل انجامند، یا تنها انجام یک عمل در هر گام امکان پذیر می باشد؟
• آیا هدف یک برنامه رسیدن به یک حالت هدف تعیین شده است، یا به حداکثر رساندن یک تابع پاداش؟
• یک عامل وجود دارد یا چندین عامل؟ عامل ها همکاری می کنند یا خودخواهند؟ آیا هر عامل برنامه هایش را جداگانه می سازد، یا این برنامه ها به طور متمرکز برای همهٔ عامل ها ساخته می شود؟
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا داشتن توصیفی از حالت های اولیه ممکن از محیط، اهداف دلخواه، و مجموعه ای از اعمال ممکن، مسئلهٔ برنامه ریزی عبارت است از ترکیب برنامه ای که ( در صورت اجرا روی هر کدام از حالات اولیه ) تضمین کننده تولید حالتی است که حاوی اهداف خواسته شده باشد ( به چنین حالتی، حالت هدف گفته می شود ) .
سختی برنامه ریزی به میزان ساده سازی فرضیات به کار گرفته وابسته است. بسته به خواص مسایل مختلف در ابعاد متفاوت، چندین دسته از مسایل برنامه ریزی را می توان تعریف کرد. تعدادی از این خواص در زیر آمده اند.
• اعمال موجود قطعیند یا غیرقطعی؟ برای مسایل غیرقطعی، آیا احتمالات مرتبط با آن ها موجودند؟
• متغیرهای حالت گسسته اند یا پیوسته؟ در صورت گسسته بودن، آیا دارای تعداد متناهی از مقادیر می باشند یا خیر؟
• آیا حالت فعلی بدون ابهام قابل مشاهده است؟ مشاهده می تواند به صورت کامل یا جزئی باشد.
• چند حالت اولیه وجود دارد؟ متناهی، یا نامتناهی؟
• آیا اعمال زماندارند؟
• آیا چندین عمل به طور همزمان قابل انجامند، یا تنها انجام یک عمل در هر گام امکان پذیر می باشد؟
• آیا هدف یک برنامه رسیدن به یک حالت هدف تعیین شده است، یا به حداکثر رساندن یک تابع پاداش؟
• یک عامل وجود دارد یا چندین عامل؟ عامل ها همکاری می کنند یا خودخواهند؟ آیا هر عامل برنامه هایش را جداگانه می سازد، یا این برنامه ها به طور متمرکز برای همهٔ عامل ها ساخته می شود؟
