زمان بند کار

یک زمان بند کار ( به انگلیسی: Job scheduler ) یک برنامه رایانه ای است که برای کنترل و مدیریت کردن غیرحضوری برنامه هایی که در پس زمینهٔ سیستم اجرا می شوند ( عموماً برای پردازش دسته ای ) ، بکار می رود. اصطلاحات هم خانوادهٔ آن عبارتند از سیستم دسته ای، سیستم مدیریت منابع توزیع شده، مدیر منابع توزیع شده. زمان بندهای کار امروزی، اغلب با عنوان اتوماسیون کاربار نام برده می شوند، که عموماً یک رابط گرافیکی و یک نقطهٔ کنترلی مرکزی برای تعریف و نظاره کردن بر روی برنامه هایی که در پس زمینه اجرا می شوند، در یک شبکهٔ توزیع شده از رایانه ها را فراهم می کنند. زمان بندی کار را نباید با زمان بندی فرایند اشتباه گرفته شود. زمان بند فرایند، وظیفهٔ اختصاص دادن پردازنده به یکی از فرایندهای در حال اجرا بر روی سیستم را دارد. همهٔ سیستم عامل ها ممکن است زمان بند کار نداشته باشند.
ویژگی های پایه ای که از یک زمان بند کار انتظار می رود از آنها پشتیبانی کند عبارتند از:
• رابط هایی داشته باشد که از طریق آن بتوان جریان کار را تعیین کرد و وابستگی بین کارها را مشخص کرد
• ارائه کردن برنامه ها برای اجرا به صورت خودکار
• رابط هایی برای نظاره کردن بر روی برنامه های در حال اجرا
• اولویت ها و/یا صف هایی برای کنترل ترتیب اجراشدن کارهای غیرمرتبط
مفاهیم بسیاری وجود دارند که تقریباً برای تمامی پیاده سازی ها از زمان بند کار اساسی هستند:
• کارها
• وابستگی ها
• جریان های کاری
• کاربران
روش های بسیاری وجود دارد که از طریق آنها می توان تصمیم گرفت کدام کار برای اجرا از روی دیسک انتخاب شود.
• اولویت کار
• محاسبهٔ منابع دردسترس
• کلید پروانه ( به انگلیسی: license key ) برای مواقعی که کار از یک پروانه استفاده کند
• میزان مدت زمانی که برای اجرا کردن برنامه ها به کاربر اختصاص داده شده است
• تعداد برنامه هایی که یک کاربر می تواند به صورت موازی و همزمان اجرا کند
• زمان پردازش کار به صورت تخمینی
• مدت زمان سپری شده از شروع زمان پردازش کار
• در دسترس بودن دستگاه های جانبی
• رخ دادن رویدادهای پیش نگاشته