زغالدان

لغت نامه دهخدا

زغالدان. [ زُ ] ( اِ مرکب ) جایی که زغال در آن نگاهدارند. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). || ظرفی که در آن زغال سنگ بخاری نهند. ( یادداشت ایضاً ).

فرهنگ فارسی

جایی که زغال در آن نگهدارند یا ظرفی که در آن زغال سنگ بخاری نهند .

فرهنگ عمید

انبار زغال، جای ریختن زغال.

پیشنهاد کاربران

بپرس