زشتی داشتن. [ زِ ت َ ] ( مص مرکب ) ننگ و عار داشتن. عیب داشتن : جواب داد که بنده را فرمان بود به رفتن به فرمان عالی برفت و زشتی دارد بازگشتن. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 80 ). رجوع به زشت ، زشتی و دیگر ترکیبهای این دو کلمه شود.
