زشت کرداری. [ زِ ک َ / ک ِ] ( حامص مرکب ) عمل زشت کردار. بدکرداری : ز خوبان هرکه را بیش آزمائی از او جز زشت کرداری نیاید.خاقانی.رجوع به زشت کردار، زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.