زشت کردار

لغت نامه دهخدا

زشت کردار. [ زِ ک َ / ک ِ ]( اِ مرکب ) کردار زشت. کار زشت. زشت کار :
ز یزدان شناس آنکه آمدت پیش
براندیش از آن زشت کردار خویش.

فردوسی.

|| ( ص مرکب ) زشت کردار. بدکردار. بدعمل :
که ای زشت کردار زیبا سخن
نخست آنچه گوئی بمردم بکن.

سعدی ( بوستان ).

رجوع به زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.

کردار زشت کار زشت

رفتار ناپسند