زسته

عذر می خوام، منبع را اشتباه نوشتم
منبع درست: Dictionary of Manichean Middle Persian and Parthian by Durkin - Meisterernst, Desmond

در پارسی میانه واژه ی زَستَگ که از فعل زَستن بمعنای 'درخواست کردن، طلب کردن' امده، معنای 'عروس' می داده و در ادبیات پارسی میانه کاربرد داشته است. در واقع این واژه به کسی اشاره دارد که خواستگار، خواهان او شده و از او خواستگاری کرده است. به نظر بنده این واژه، همانند فعل 'زَستن'، شایسته ی احیا کردن است و می توان ان را با دیسه ی 'زَسته' بمعنای 'عروس' بکار برد. برای اگاهی بیشتر از فعل 'زَستن' و کاربرد ان، به کامنت ها در صفحه ی 'زَستن' رجوع شود.
... [مشاهده متن کامل]