زریوه

لغت نامه دهخدا

زریوه. [ زَ ری وَ / وِ ] ( اِ ) بمعنی ناچیز گشتن ازخود باشد و آن را به عربی فنا فی اﷲ خوانند. ( برهان ). بی خودی و بی خبری از خود. آشفتگی. پریشانی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به زریو شود. ( حاشیه برهان چ معین ).

پیشنهاد کاربران

به کردی اورامی
زریوه = صدای پچ پچ مانند ، یا حالتی که باگریه کردن حرف زدن

بپرس