زرین کوب عبدالحسین

[ویکی نور] دکتر عبدالحسین زرین کوب، در 27 اسفند ماه سال 1301ش، در شهرستان بروجرد به دنیا آمد و در خانواده ای اهل علم و ورع تربیت یافت.
دوران ابتدایی را در سال 1307ش، در بروجرد از مدرسه «کمال» آغاز کرد و دوره متوسطه را در مدرسه «اعتضاد» ادامه داد. در کنار تحصیل در مدارس جدید، با ترغیب پدرش هم زمان به تحصیل علوم دینی در «حوزه علمیه بحر العلوم» پرداخت.
در سال 1319، تحصیلات دبیرستانی را در رشته ادبی به پایان برد. در سال 1324 در رشته ادبیات دانشگاه تهران با رتبه اول پذیرفته شد و در سال 1327 به عنوان دانشجوی رتبه اول، فارغ التحصیل شد و یک سال بعد، دکترای ادبیات فارسی را در همان دانشگاه آغاز نمود. در سال 1334، تحصیلات دانشگاهی خود را با رساله ای با عنوان نقد الشعر، تاریخ و اصول آن به پایان برد. در سال 1335، به عنوان دانشیار دانشکده علوم معقول و منقول به تدریس تاریخ اسلام، تاریخ کلام و مجادلات فرق، تاریخ ادیان، تاریخ علوم و تاریخ تصوّف اسلامی مشغول شد. پس از اخذ رتبه استادی دانشگاه تهران در سال 1339 در دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشکده ادبیات، دوره دکتری دانشگاه تهران و دانشسرای عالی تهران به تدریس پرداخت.
مسافرت های متعدد علمی، مطالعاتی و تحقیقی به کشورهای اروپایی، آمریکایی و آسیایی انجام داد و سالی چند را هم به عنوان استاد میهمان در آمریکا به تدریس پرداخت. حوزه مطالعاتی استاد را درعرصه های تاریخ، فلسفه، ادبیات، تصوّف، عرفان، تاریخ ادیان، آشنایی با معارف قدیم و جدید، علوم اسلامی و روش های تحقیق نوین و تسلط به زبان های زنده دنیا می توان دانست.
ایشان آثار متعدد ادبی، عرفانی و تاریخی را از خود به جا گذاشت که در زمینه آثار تاریخی می توان 22 اثر را شمرد، از جمله: «دو قرن سکوت»، «تاریخ ایران بعد از اسلام»، «بامداد اسلام»، «کارنامه اسلام»، «تاریخ در ترازو»، «تاریخ مردم ایران» و «روزگاران ایران». همچنین مقالات متعدد ادبی، عرفانی و تاریخی نیز در نشریات معتبر علمی از ایشان چاپ شده که از آن میان، به «چند کلمه از تاریخ»، «فرمانروایی ایرانیان بر یمن»، «نقد و بررسی در باب مآخذ تاریخ ایران بعد از اسلام»، «مصاحبه با تاریخ»، «درباره تاریخ» و «تاریخ نگری یا تاریخ نگاری» می توان اشاره کرد. آثار دیگر وی عبارت است از: «از کوچه رندان»، «سر نی»، «مقدمه بر دیوان پروین اعتصامی»، «صدای بال سیمرغ»، «دو رساله درباره انقلاب مشروطیت»، «تصوف ایرانی در منظر تاریخی آن»، «پیر گنجه در جست وجوی ناکجاآباد»، «پله پله تا ملاقات با خدا»، «ارزش میراث صوفیه»، «جست وجو در تصوف ایران»، «با کاروان اندیشه»، «نامورنامه» و «یادداشت ها و اندیشه ها».
دکتر زرین کوب، پس از عمری تلاش علمی در زمینه تدریس، تحقیق و تصنیف، در سن 77 سالگی در سال 1378ش، دار فانی را وداع گفت.

زرین کوب،عبدالحسین (بروجرد ۱۳۰۱ـ تهران ۱۳۷۸ش)
زرین کوب،عبدالحسین
زرین کوب،عبدالحسین
زرین کوب،عبدالحسین
ادب پژوه، مورخ، عرفان پژوه، و مترجم ایرانی. در زادگاه خود، ضمن تحصیل در دورۀ متوسطه، علوم دینی را فراگرفت. سپس راهی تهران شد و با آن که در امتحان ورودی دانشکدۀ حقوق رتبۀ اول شد و ثبت نام کرد، به الزام پدر آن را رها کرد و به زادگاه خود بازگشت و به کار معلمی پرداخت. در ۱۳۲۴ش، در امتحان ورودی دانشکدۀ علوم معقول و منقول و دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران شرکت جست و در هر دو رشته رتبۀ اول شد؛ وارد رشتۀ ادبیات فارسی شد و در ۱۳۲۷ش به عنوان دانشجوی رتبۀ اول دانشنامۀ لیسانس و در ۱۳۳۴ش دانشنامۀ دکتری گرفت و از ۱۳۳۵ش با سمت دانشیار در دانشکدۀ علوم معقول و منقول به تدریس پرداخت. هم زمان مدت کوتاهی، امور مربوط به بنگاه ترجمه و نشر کتاب را نیز به عهده گرفت. در ۱۳۳۹ش، به استادی رسید و چندی در دانشسرای عالی، دورۀ دکتری ادبیات فارسی دانشگاه تهران، دانشکدۀ هنرهای دراماتیک تدریس و مدتی هم در مؤسسه فرانکلین با مجتبی مینوی همکاری کرد. از ۱۳۴۷ تا ۱۳۴۹ش، در دانشگاه های کالیفرنیا و پرینستن تدریس کرد و پس از بازگشت به ایران در دو گروه تاریخ و ادبیات دانشگاه تهران به کار پرداخت. در سال های ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶ش، مدیریت گروه ادبیات فارسی دانشگاه تهران را به عهده گرفت و از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ش در فرانسه به سر برد. با سازمان نقشه برداری کشور و دایرة المعارف فارسی (به سرپرستی غلامحسین مصاحب) نیز همکاری داشت. از او بیش از ۱۰۰ مقاله به چاپ رسیده است. به جز تهیه و تدوین کتاب های درسی با همکاری دیگران، آثار او را بیشتر تألیف و تفسیر و ترجمه تشکیل می دهد. از تألیفات اوست: دو قرن سکوت؛ تاریخ مردم ایران؛ تاریخ ایران؛ بامداد اسلام؛ کارنامۀ اسلام؛ روزگاران؛ از کوچۀ رندان؛ جست وجو در تصوف ایران؛ دنبالۀ جست وجو در تصوف ایران؛ ارزش میراث صوفیه؛ سر ّنی؛ فرار از مدرسه؛ پله پله تا ملاقات خدا؛ نقش بر آب. از ترجمه های اوست: ارسطو و فن شعر؛ ادبیات فرانسه در قرون وسطا و رنسانس (سولنیه)؛ متافیزیک (فلیسین شاله).