زرقانی
لغت نامه دهخدا
زرقانی. [ زُ ] ( اِخ )محمدبن عبدالباقی بن یوسف بن احمدبن علوان الزرقانی المصری الازهری المالکی ( 1055- 1122 هَ. ق. ). خاتمه محدثین به مصر است. او راست : تلخیص المقاصد الحسنة، شرح البیقونیة، شرح المواهب اللدنیّة، شرح موطاً الامام مالک وصول الامانی. ( از اعلام زرکلی ج 3 ص 912 ). رجوع به معجم المطبوعات شود.
زرقانی. [ زُ ] ( اِخ )... معتزلی ، شاگرد ابراهیم بن سیار نظام ، از مشاهیر معتزله و از طبقه ابوجعفر اسکافی ، جاحظ و جعفربن مبشر است ، کتاب و مقالات او از مشهورترین کتب ملل و نحل بوده و غالب مؤلفین بعد از او، مثل اشعری ، مقدسی ، ابومنصور بغدادی و ابن حزم شهرستانی و ابن الحدید از آن بسیار نقل کرده اند. ابوالقاسم عبداﷲبن احمد کعبی بلخی ، متکلم معتزلی معروف ، کتاب مقالات زرقانی را شرح کرده بود... ( از خاندان نوبختی چ اقبال ص 137 ).
رجوع به همین کتاب ص 86 و 138 شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید