زرق پیشه. [ زَ ش َ/ ش ِ ] ( ص مرکب ) ریاکار. حیله گر. مکار : خاقانی را دلی است آلوده خشم زین زُرّق زرق پیشه ازرق چشم.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 725 ).رجوع به زرق شود.