زرق پیشه

لغت نامه دهخدا

زرق پیشه. [ زَ ش َ/ ش ِ ] ( ص مرکب ) ریاکار. حیله گر. مکار :
خاقانی را دلی است آلوده خشم
زین زُرّق زرق پیشه ازرق چشم.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 725 ).
رجوع به زرق شود.

فرهنگ فارسی

ریا کار حیله گر مکار

پیشنهاد کاربران

بپرس