زرق سجاده. [ زَ س َج ْ جا دَ / دِ ] ( ص مرکب ) که عبادت از روی ریا و مکر کند. که به ریا و دروغ سجاده اندازد و نماز گزارد. ریاکار. زرق ساز : که ای زرق سجاده دلق پوش سیه کار دنیاخر و دین فروش.سعدی ( بوستان ).رجوع به زرق و دیگر ترکیبهای آن شود.