[ویکی فقه] زرعة بن ابان. زرعة بن ابان بن دارم از سپاهیان عمر بن سعد بود و با پرتاب تیری مانع آب نوشیدن امام حسین (علیه السلام) شد.
روز عاشورا، چون تشنگی بر امام حسین (علیه السّلام) چیره شد، حضرت (علیه السّلام) به سوی فرات حرکت کرد تا اندکی آب بنوشد. در این هنگام زرعه فریاد زد تا میان امام (علیه السّلام) و آب فاصله بیندازند. حضرت (علیه السّلام) فرمود: «اللهم اقتله عطشا و لا تغفر له ابدا؛ خداوندا! او را در حال تشنگی بمیران و هرگز او را نیامرز.» زرعه به خشم آمد و تیری به سوی امام (علیه السّلام) پرتاب کرد.تیر به چانه حضرت (علیه السّلام) اصابت کرد. امام (علیه السّلام) تیر را از چانه اش بیرون کشید در این هنگام خون از چانه ایشان جاری شد.
روز عاشورا، چون تشنگی بر امام حسین (علیه السّلام) چیره شد، حضرت (علیه السّلام) به سوی فرات حرکت کرد تا اندکی آب بنوشد. در این هنگام زرعه فریاد زد تا میان امام (علیه السّلام) و آب فاصله بیندازند. حضرت (علیه السّلام) فرمود: «اللهم اقتله عطشا و لا تغفر له ابدا؛ خداوندا! او را در حال تشنگی بمیران و هرگز او را نیامرز.» زرعه به خشم آمد و تیری به سوی امام (علیه السّلام) پرتاب کرد.تیر به چانه حضرت (علیه السّلام) اصابت کرد. امام (علیه السّلام) تیر را از چانه اش بیرون کشید در این هنگام خون از چانه ایشان جاری شد.
[ویکی فقه] زرعة بن ابان بن دارم از سپاهیان عمر بن سعد بود و با پرتاب تیری مانع آب نوشیدن امام حسین (علیه السلام) شد.
روز عاشورا، چون تشنگی بر امام حسین (علیه السّلام) چیره شد، حضرت (علیه السّلام) به سوی فرات حرکت کرد تا اندکی آب بنوشد. در این هنگام زرعه فریاد زد تا میان امام (علیه السّلام) و آب فاصله بیندازند. حضرت (علیه السّلام) فرمود: «اللهم اقتله عطشا و لا تغفر له ابدا؛ خداوندا! او را در حال تشنگی بمیران و هرگز او را نیامرز.» زرعه به خشم آمد و تیری به سوی امام (علیه السّلام) پرتاب کرد.تیر به چانه حضرت (علیه السّلام) اصابت کرد. امام (علیه السّلام) تیر را از چانه اش بیرون کشید در این هنگام خون از چانه ایشان جاری شد.
عاقبت زرعه
نقل شده که زرعه پس از عاشورا، گرفتار مرض استسقاء شد و همواره فریاد می زد که: «مرا سیراب کنید» کوزه ها و کاسه های بزرگ آب که هر یک برای سیراب نمودن اهل خانه، کفایت می کرد به دستش می دادند او آب آن را می نوشید و چون آن را از لبش دور می کرد اندکی دراز می کشید و دوباره فریاد می زد که از تشنگی هلاک شدم وضع به همین منوال بود تا اینکه شکمش شکافت و به هلاکت رسید.
روز عاشورا، چون تشنگی بر امام حسین (علیه السّلام) چیره شد، حضرت (علیه السّلام) به سوی فرات حرکت کرد تا اندکی آب بنوشد. در این هنگام زرعه فریاد زد تا میان امام (علیه السّلام) و آب فاصله بیندازند. حضرت (علیه السّلام) فرمود: «اللهم اقتله عطشا و لا تغفر له ابدا؛ خداوندا! او را در حال تشنگی بمیران و هرگز او را نیامرز.» زرعه به خشم آمد و تیری به سوی امام (علیه السّلام) پرتاب کرد.تیر به چانه حضرت (علیه السّلام) اصابت کرد. امام (علیه السّلام) تیر را از چانه اش بیرون کشید در این هنگام خون از چانه ایشان جاری شد.
عاقبت زرعه
نقل شده که زرعه پس از عاشورا، گرفتار مرض استسقاء شد و همواره فریاد می زد که: «مرا سیراب کنید» کوزه ها و کاسه های بزرگ آب که هر یک برای سیراب نمودن اهل خانه، کفایت می کرد به دستش می دادند او آب آن را می نوشید و چون آن را از لبش دور می کرد اندکی دراز می کشید و دوباره فریاد می زد که از تشنگی هلاک شدم وضع به همین منوال بود تا اینکه شکمش شکافت و به هلاکت رسید.
wikifeqh: زرعة_بن_ابان_بن_دارم