زردپی

معمولاً در انتهاهای ماهیچه ها بافت همبند متراکم شده و ساختاری به نام زَردپـِی یا تاندون ( به انگلیسی: Tendon ) را تشکیل می دهد. زردپی از بافت های رشته ای مانند است که معمولاً ماهیچه را به استخوان متصل می کند و توانایی مقاومت در برابر کشش را دارا است. تاندون مانند رباط ها از کلاژن ساخته شده اند و تفاوت آن ها در این است که رباط استخوانی را به استخوان دیگر متصل می کند.
زردپی ها حاوی دستجاتی از رشته های موازی کلاژن هستند و این ساختارها معمولاً ریسمان گونه و سفیدرنگ و در طول و ضخامت های مختلف دیده می شوند. در محل اتصال تاندون ها به استخوان رشته های کلاژن به داخل بافت استخوان متراکم نفوذ کرده ولی بافت همبند اطراف دستجات کلاژن با پری اسلنوم یکی می شوند.
هر انگشت دو زردپی خم کننده ( فلکسور ) دارد. یکی زردپی خم کننده عمقی است که به سطح کفی ( وُلار ) استخوان بند انتهایی انگشت متصل می شود و وظیفه آن خم کردن بند انتهایی روی بند وسط یا به زبان دیگر خم کردن مفصل های بندانگشتی دورینه ( دیستال ) دǍست است. ماهیچه این زردپی در ناحیه ساعد قرار گرفته است.
زردپی دیگر، خم کننده سطحی انگشت است که به سطح کفی استخوان بند میانی انگشت متصل می شود و وظیفه آن خم کردن بند وسط روی بند ابتدایی یا به زبان دیگر خم کردن مفصل مفصل های بندانگشتی نزدینه ( پروگزیمال ) دست است. ماهیچه این زردپی نیز در ناحیه ساعد قرار گرفته است.
در سطح پشتی انگشتان دست زردپی بازکننده ( اکستانسور ) انگشت وجود دارد که وظیفه آن بازکردن و در حالت مستقیم نگه داشتن بندهای انگشتان است. ماهیچه های این تاندون ها هم در ناحیه ساعد قرار دارد.
زردپی های بازکننده ( اکستانسور ) از پشت مچ دست و پشت استخوان های کف دستی عبور کرده و به انگشتان دست می رسند. هر انگشت یک زردپی بازکننده دارد بجز شست، انگشت اشاره و گاهی انگشت کوچک که دو زردپی بازکننده دارند.
هر زردپی بازکننده هم به بند وسطی و هم به بند انتهایی انگشت متصل می شود. زردپی بازکننده هر انگشت در سطح پشتی بند نزدینه ( پروگزیمال ) پهن شده و تمام سطح پشتی استخوان را فرامی گیرد به همین خاطر در این ناحیه به آن کلاهک بازکننده ( Extensor hood ) می گویند. زردپی های بازکننده انگشتان در حین عبور از سطح پشتی استخوان های کف دستی با یکدیگر اتصالاتی برقرار می کنند که در شکل بالا دیده می شود. زردپی های بازکننده هر انگشت در حین عبور از روی استخوان، از زیر تونل هایی از بافت محکمی مانند رباط عبور می کنند. به این تونل ها قرقره ( Pulley ) می گویند. وظیفه قرقره ها این است که زردپی های خم کننده را در نزدیک استخوان و مفصل نگه داشته و مانع از دور شدن آن ها از استخوان و مفصل در هنگام خم شدن انگشت می شوند. قرقره های متعددی در سطح کفی یا قدامی هر انگشت وجود دارد که نام گذاری شده اند.

زَرْدپِی (tendon)
(یا: تاندون) در مهره داران، طناب بسیار محکمی از بافت هم بند رشته ای. ماهیچه را به استخوان متصل می کند. زردپی ها عموماً از دسته هایی از رشته های پروتئینی کلاژنتشکیل شده اند و از آن جایی که غیرقابل کشش اند، بر انتقال نیروی عضله به منظور حرکت بسیار مؤثرند. زردپی ها از یک انتها به بافت هم بند اطراف رشته های ماهیچه یا سارکورلِمّا(غشای ماهیچه)، و از انتهای دیگر به بافت هم بند اطراف استخوان یا ضریعمتصل می شوند. زردپی قبل از پاره شدن قادر به تحمل فشار یا کششی حدود ۵۰۰ کیلوگرم بر سانتی متر مربع اند. زردپی ها ازنظر دریافت خون نسبتاً فقیرند و در صورت پاره شدن به آهستگی ترمیم می شوند.