زردویی

زردوئی، روان یا رواندهنده . روان زردوئی، روستایی از توابع بخش باینگان شهرستان پاوه در استان کرمانشاه ایران است. مردم زردویی بە زبان کردی سورانی تکلم می کنند.
این روستا در دهستان ماکوان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۰۷۸ نفر ( ۲۵۸خانوار ) بوده است.
مردم روستای زردویی اغلب باغدار هستند و با ایجاد باغ های پلکانی در دامنه کوه به پرورش انار و انجیر کوهی می پردازند.
طبق یافته های باستان شناسان انسانهایی از گونه نئاندرتال پیش از 40 هزار سال پیش در پناهگاه های صخره ای مشرف به روستا می زیستند. این آثار سکونت که شامل دست افزار سنگی و استخوان حیوانات است مربوط به دوره پارینه سنگی میانی است. ( ببینید ) پیشینه روستای زردوئی حداقل به دوره تیموری بازمی گردد. یک قرآن خطی دستنویس مشهور به «قرآن بایِن» در روستای زردویی وجود دارد که با توجه به بررسیهای به عمل آمده و برابر نظر کارشناسان، این نسخه قرآن متعلق به دوره تیموریان است. از آنجا که به مرور زمان صفحاتی از آن از بین رفته است، نام و نشان نویسنده و تاریخ نگارش آن ها به درستی معلوم نیست، قرآن باین اینک در مسجد جامع روستای زردوئی نگهداری می شود و همواره از سوی علاقه مندان مورد بازدید قرار می گیرد. وجود مقبره «آما مِدران» که به روایتی برادر پیر میکائیل یا یکی از بزرگان دینی آن زمان بوده در روستای زردوئی، شاهدی بر قدمت زیاد روستا است.
هر ساله جشنواره انار و جشنواره هایی مانند آگر نوروز، چله تابستان و غیره در این روستا برگزار میشود. موزه میراث ناملموس ئاتورگه در خرداد سال 1400 به همت فریبرز عزیزی و حمایت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان کرمانشاه در روستای زردوئی گشایش یافت. ( ببینید )