زرد گل

لغت نامه دهخدا

زرد گل. [ زَ گ ُ ] ( اِ مرکب ) گل زرد. ( فرهنگ فارسی معین ). نوعی از گل سرخ به رنگ زرد. رز زرد :
به زرینه جام اندرون لعل گل
فروزنده چون لاله بر زرد گل.
عنصری.
زرد گلان شمع بر افروختند.
سرخ گلان یاقوت اندوختند.
منوچهری.
هر زردگلی به کف چراغی دارد
هر آهوکی چرا به راغی دارد.
منوچهری.
زرد گل بینی نهاده روی را بر نسترن
نسترن بینی گرفته زرد گل را در کنار.
منوچهری.

فرهنگ فارسی

گل زرد
گل زرد

گویش مازنی

/zarde gel/ از توابع خانقاه پی سوادکوه - گل زرد & گل زرد – گل رس که جهت خشک زنی استفاده شود

پیشنهاد کاربران

زرد گل بیمار گردد، فاخته بیمار پرس
یاسمین ابدال گردد خردما زائر شود
منوچهری دامغانی

بپرس