زربطانه. [ زَ ب َ ن َ ] ( ع اِ ) زَبَطانَة. وسیله ای که برای شکار پرندگان بکار برند... در قرن شانزدهم نوعی از سلاح آتشین... نوعی تفنگ بلند... ( از دُزی ج 1ص 584 ). مجرای دراز سوراخ شده است که گلوله گلین و تیرهای ناوک را در آن با دمیدن پرت می کنند و هم اکنون به زربطانه معروف است و آن مرادف سبطانه باشد. ( از تاج العروس ). و حریری در درة الغوص می نویسد : چوب دراز میان خالی را که بدان گلوله گلین پرت کنند زربطانه گویند، در حالی که صواب سبطانه است ؛ زیرااین کلمه ( سبطانه ) مشتق از سبوطة به معنی طول و امتداد است [ وساباط هم از همین ریشه است به علت امتدادآن میان دو خانه ]. رجوع به زبطانه و سبطانه شود.
