زراوند دراز

زرآوند دراز. زرآوند دراز، ( به انگلیسی: Aristolochia ) و گل تولد گیاهی است از خانواده Aristolochiaceae نام علمی دو گونه دارویی آن که در بازار دارویی هند و ایران به نام زرآوند عرضه می شود یکی زرآوند دراز لونگا ال و دیگری زرآوند دراز روتوندا ال است. در کتب طب سنتی با نامهای «زرآوند» و «زریوند» آمده است.
زرآوند یک گیاه علفی با ساقه زیرزمینی چندساله و پایا است. ساقه هوایی آن به بلندی ۴۰–۳۰ سانتی متر است و در محل اتصال برگها زاویه منفرجه ای دارد. این گیاه دارای برگهای کامل، متناوب، قلبی و نوک تیز است. برگهای زرآوند گرد بی دندانه و زبر و در برگهای زرآوند دراز با دندانه و دمبرگ است. در این گیاه گلها که از فاصله بین برگ و ساقه خارج شده و دارای رنگ ارغوانی یا صورتی بوده و بوی نامطبوعی دارند. ساقه زیرزمینی یا بیخ آن کلفت و به ضخامت حدود یک انگشت کلفت و با رنگ ظاهری تیره مایل به سرخی با طعمی کمی تلخ است. مرغوبترین آن بیخی است که به رنگ زعفرانی و ضخیم باشد و کهنه تر از دو سال نباشد.
گونه هایی از این گیاه که در ایران می رویند و خواص دارویی آنها باید مطالعه شود عبارت اند از: گونه A. olivieri Coll در غرب ایران در قصر شیرین، کوه الوند همدان، بین اشترانکوه و کوه ساس، کوه چهارخاتون، کوه رازوند و عباس آباد همدان می روید.
گونه A. maurorum L اطراف تهران، کرج، ونک، اوین، شمیرانات و در آذربایجان می روید
و گونه A. iberica Fisch، در مناطق شمال بین درختان زیتون رودبار می روید.
از نظر ترکیبات شیمیایی در نوع هندی آن یعنی گونه ( A. indica ) که مورد تجزیه و مطالعه قرار گرفته مواد زیر یافت می شود:
ریشه گیاه دارای یک ماده متبلور احتمالاً یک گلوکوزید و یک ماده عامل تلخ با طبیعت گلوکوزیدی به نام ایزو آریستولو چیک اسید و ماده آلانتوان و در حدود ۰٫۰۵ درصد آلکالوئید آریستولو چین و اسانس روغنی فرار شامل ترکیبات کاربونیل و مقدار خیلی کمی روغن با بوی ایزو و انیلین که در حدود ۵۲/ ۰ درصد ریشه را تشکیل می دهد، می باشد
از نظر طبیعت گرم و خشک، و از نظر خواص تریاق سموم نباتی و حیوانی بشمار می رود. [ ۱]