زد و گیر. [ زَ دُ ] ( اِمص مرکب ) بمعنی مصدری است. ( آنندراج ). زدن و گرفتن. جنگ و درگیری. درگیر شدن و نبرد کردن : رسیده تا مداین با زد و گیر کشیده پور خاقان را به زنجیر.
امیرخسرو ( از آنندراج ).
هرچند که آمد به میان پای نگاهت مژگان تو پیوسته بهم در زد و گیر است.