زخم کشیدن. [ زَ ک َ / ک ِدَ ] ( مص مرکب ) خسته و مجروح گشتن. ( آنندراج ). زخم پذیرفتن. خود را در معرض زخم قرار دادن : کسی که زخم زد او هم ز زخم خود بشکست کسی که زخم کشید او بجان درست بماند.
میرخسرو ( از آنندراج ).
نهد بر دمش چون کس انگشت خود کشد زخم چون غنچه در مشت خود.