زخم کردن


معنی انگلیسی:
ulcerate, wound, to wound, to gall

لغت نامه دهخدا

زخم کردن. [ زَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) خسته و مجروح کردن. ( آنندراج ). زدن. ضربه وارد آوردن : غلامی که ویرا اقماش گفتندی... در آمد و بر شیر زخمی استوار کرد چنانکه بدان تمام شد. ( تاریخ بیهقی ). اول کسی که تبرزین و ناچخ بساخت او بود تا مزدک را زخم کند . ( فارسنامه ابن البلخی چ 1 ص 90 ).
خر ز بهر دفع خار از سوز درد
جفته می انداخت صد جا زخم کرد.
مولوی.
نهضت فرمودن رکاب مبارک ملک معظم به اوق... و ستدن قصیل و چند کس را زخم کردن و عاجز شدن ایشان... و چند کس از ایشان در خندق حصار سمور انداختن و زخم و قتل کردن و بفیروزی باز گشتن. ( حبیب السیر ). کتف السرج الدابه ؛ زخم کرد زین شانه ستور را. ( منتهی الارب ). || آسیب واردآوردن. زیان رساندن :
گربه بیدره ای سگ صفتی پیش گرفت
پاچه ام را نکند زخم چرا در کشمیر.
ملاطغرا ( از آنندراج ).
|| بر شکافتن عمارت نیز اطلاق شده. ( آنندراج از بهار عجم و غوامض سخن ) :
زخم کن این گنبد شنگرف را
درقلم نسخ کش این حرف را
نظامی ( مخزن الاسرار از آنندراج ).
|| زخمی کردن. کاری از کارهای پهلوانی نمودن. ضرب شصت نشان دادن : ازهر برخاست ، بیک دست سروی این گاو بگرفت و بدیگر دست سروی دیگر و هر دو را دور بداشت از یکدیگر پس گفت [ یعقوب لیث به ازهر ] : زخمی بکن ، یک گاو را دور انداخت چنانک بر پهلو بیفتاد شمشیر بر کشید و دیگر گاو راشمشیری بزد بدو نیم کرد. ( مجمل التواریخ و القصص ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) جنگ کردن نبرد کردن .
خسته و مجروح کردن آسیب وارد کردن زیان رساندن بر شکافتن زخمی

فرهنگ معین

( ~. کَ دَ ) (مص ل . ) جنگ کردن .

مترادف ها

harrow (فعل)
ازردن، اشفته کردن، غارت کردن، جریحه دار کردن، زخم کردن، با چنگک زمین را صاف کردن

پیشنهاد کاربران

بپرس