زخم جای. [ زَ] ( اِ مرکب ) جای زخم. زخمگاه. محل زخم : سر زخم جایش بکردند خشک بریق و بقیر و بکافور ومشک.فردوسی.رجوع به «زخمگاه »، «زخمگه »، و «زخم » شود.
